شهید «غلامعباس شیخی فینی» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: شرط لازم عبادت و بندگی خدا، شناخت و قبول ولایت فقیه و رهبری الهی است. ای پدر و مادر عزیزم، مبادا در شهادت من گریه کنید. همچون حضرت زینب (س) صبر پیشه کنید. اگر تکلیف نبود، هرگز از شما جدا نمی‌شدم.
جانباز «فرخ محمودی» چنین روایت می‌کند: زمانی که جنگ آغاز شد بلافاصله برای اعزام به جبهه نام‌نویسی کردم و بیش از دو سال در خط مقدم حضور داشتم. شب عملیات بیتالمقدس، در منطقه کرخه، به وسیله انفجار موشک کاتیوشا از ناحیه شکم مجروح شدم. این اولین مجروحیتم بود.
پایگاه اطلاع‌رسانی نوید شاهد استان هرمزگان تصاویر به یادگار مانده از شهید «عبدالرضا مریدی» را برای علاقه‌مندان منتشر کرد.
پدر شهید تعریف می‌کند: یک بار از ناحیه پا مجروح شده بود و خانواده هیچ اطلاعی از این موضوع نداشتند تا اینکه یکی از دوستان شهید در جمع خانواده، ناگهان حرف از دهانش پریده و می‌گوید؛ مریدی از ناحیه پا مجروح شده.
شهید «عبدالله پورحیدری» در خانواده‌ای مذهبی به دنیا آمد. از همان کودکی همراه پدر در جلسات قرآن، مباحث دینی و مسجد حضور داشت و در انجام فرائض دینی لحظه‌ای کوتاهی نمی‌کرد. وی همیشه از مقام شهادت و ایثار صحبت می‌کرد و نقش آن را در جامعه اسلامی برای دوستانش بیان می‌کرد. دوست داشت در راه اسلام و قرآن شهید شود.
شهید «عبدالله پورحیدری» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: بگویید که راه مرا، یعنی راه اسلام را ادامه دهند و در این مسیر، هرگز کوتاهی نکنند و تا آخرین نفس از انقلاب و اسلام دفاع کنند.