«شهید کریم بابک»؛ مفتخرم که در راه «شهادت» قدم گذاشته ام...

نوید شاهد شهرستان های استان تهران؛کلام شهدا دُر گوهرباری است که از عمق اقیانوس های دل آنان بیرون آمده است آری گوهرهایی از سنخ ملکوت

شهید کریم بابک/ نهم تیر 1343، در شهرستان میاندوآب دیده به جهان گشود. پدرش میکائیل (فوت 1350) و مادرش فاطمه نام داشت. خواندن و نوشتن نمی دانست. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حشور یافت. دوازدهم بهمن 1366، در سومار توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر، شهید شد. پیکر وی را در روستای اسماعیل آباد تابعه شهرستان رباط کریم به خاک سپردند.

فرازهایی از وصیت نامه شهید «کریم بابک»؛

رسول اكرم (ص) مي فرمايد : لا يَنْبغي لامره مُسلمٍ اَنْ يَبيتُ لَيله الا و وَصيَته تَحت رأسه.

« سزاوار نيست براي فرد مسلمان شبي را سحر كند مگر اينكه وصيت او زير سرش باشد. »

و نيز مي فرمايد : مَن ماتَ بِغَيْر وصيه ماتَ مَيته جاهلتهُ.

« كسي كه بدون وصيت بميرد به ناداني از دنيا رفته است. »

در دو سالي كه من پاسدار بودم و در كردستان به اسلام خدمت مي كردم شهادت نصيب من نشد، ولي در اين دو سال سربازي چنانچه شهادت نصيب من شد اميدوارم كه چنين باشد وصيت اينجانب كريم بابك به قرار زير است:

همه بدانند و آگاه باشند كه من آگاهانه و با انتخاب خود در اين راه قدم گذاشته ام و از آن زمان كه بنده اين راه را شناختم انتخاب كردم. روز به روز كه از عمرم مي گذشت موفق تر و پربارتر در زندگي گام برمي داشتم. لذا اگر توفيقيث پدا كردم و سعادت نصيبم شد و توانستم عاشق و رستگار شوم و به پيش معبود خويش كه هميشه آرزوي رسيدن به او را داشتم برسم هيچ كس مسؤل مرگ و شهادتم نيست و من سخني كه با خانواده ام دارم اين است كه در مرحلة اول:

مادر جان از تو مي خواهم كه شيرت را براي من حلا ل كني، چرا كه تو براي من هم پدر و هم مادر بودي و از بچگي براي ما صادقانه زحمت كشيدي و بزرگ كردي. مادرم شما كه در پيشگاه حق تعالي' خيلي قرب و منزلت داريد شما آنقدر در پيشگاه الهي مقامتان بلند است كه خداوند تبارك و تعالي' اجازه نمي دهد حتي' فرزندي با صداي بلند نسبت به والدينش سخن بگويد.

مادرم هميشه خود را شرمنده مي دانم از اينكه نتوانستم لااقل ذره اي از اين همه زحمت و محبت هاي شما را جبران نمايم. اما قول مي دهم با دعاي خير شما و ياري خداوند هميشه در صراط مستقيم قدم بردارم و مادر جان اين بيماري تو كه شما را سخت رنج مي دهد و براي من هم رنج آور است. مادر عزيزم دوباره از تو مي خواهم كه شيرت را حلا لم كني و در مرحلة دوم:

از تو برادر خواستار اين هستم كه من را حلا ل نمايي چرا كه تو براي من بزرگ بودي و براي من زحمات زيادي را متحمل شده اي. برادر جان از تو مي خواهم كه به خواهرانم بگويي پس از شهادت من زياد شيون و زاري نكنند زيرا كه باعث خشنودي دشمنان مي شود.

خواهرانم كبري و زهرا و سكينه از شما مي خواهم كه حتماً برادرتان را حلا ل كنيد. خواهرانم شما هميشه براي من خوب بوديد و سعي ميكرديد كه هميشه من را خشنود سازيد و در خاتمة وصيت نامه ام از شما مي خواهم كه خدا و صفت زينبيان و حسينيان نزد شما باشد.

منبع: پرونده فرهنگی شهدا/ اداره هنری، اسناد و انتشارات/ شهرستان های استان تهران