مقید به نماز اول وقت بود
مقید به نماز اول وقت بود و بسیار در نماز، دقت داشت و مصداق «ويقيمون الصلوة» بود می گفت؛ نماز، موجب تقویت روحی و معنوی انسان است و مخصوصأ عاشق نماز شب بود بعید میدانم تهجدی از او ترک شده باشد.
بسیار صادق و درستکار بود که از نشانه های ایمان، صدق است و از نام خداوند، صادق الوعد است و به هیچ عنوان خلف وعده نمی کرد و حتی به شوخی، اهل دروغ نبود. اگر کاری از نمی توانست، وعده نمی کرد.
با اعضای خانواده و ارحام خود بسیار مهربان و خوش اخلاق بود. احترامش به برادر و خواهر، مثال زدنی بود. به والدین که در حد اعلا احترام می گذاشت و مصداق «قلا تقل لئما أفيه [اسراء /۲۳]» بود و به همین دلیل، او در دل همه جای داشت و همه، او را دوست داشتند.
در انجام سایر فرامین دینی به ویژه تبعیت از ولایت فقیه و امام خمینی پیشتار بود. به مال دنیا بی رغبت بود و می گفت حضرت امیر (ع) به دنیا بی رغبت بود. نباید اسیر مال دنیا شد. دنیا مانند دریا است، هر کسی واردش شد غرق می شود و شاهد این مدعا در کل زندگی اش این است که فقط یک موتور سیکلت داشت که بیشتر مأموریتهای سپاه را با آن انجام می‌داد.
یکی از همرزمانش می گفت یک روز از او خواستم تا دماوند با هم برویم و مرا برساند گفت اجازه بده بروم بنزین بزنم و بیام. گفتم تو که بنزین داری! گفت مال بیت المال است باید به اندازهی رفت و برگشت دماوند از جیب خودم بنزین بزنم! الله اکبر از این همه اهمیت به بیت المال.
یکی از دغدغه های فکری محسن، سربلندی و پیروزی اسلام در برابر متجاوزان بود و در این راه هم به شهادت رسید. فرزندش شش ماهه بود که خبر شهادت او را آوردند و بعد از سه ماه از شهادتش، دختر عزیزش به دنیا آمد و التیام زخم پدر و مادر و همه بستگان شد. در مجموع این سه سال بعد از ازدواج، شاید کمتر از شش ماه با خانواده بود و بقیه عمرش را | در جبهه ها سپری کرده بود.
یکی دیگر از نکته های مهم زندگی محسن این است که در تمام نامه ها و وصیتهای خود، تأکید به اهمیت نماز مخصوصا اول وقت، نماز جمعه و جماعت و صله ارحام داشتند و همیشه از خانواده می خواست کنار هم و با هم صمیمی باشند.
