خستگی‌ناپذیر بود!
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، شهید «مصیب مرادی‌کشمرزی»، دهم فروردین ماه سال ۱۳۲۹، در روستای خاکعلی از توابع شهر آبیک چشم به جهان گشود، پدرش علی، کشاورز بود و مادرش فاطمه‌سلطان نام داشت، تا پایان دوره کاردانی در رشته علوم و فنون نظامی درس خواند، پاسدار بود، ازدواج کرد و صاحب یک پسر و دو دختر شد. این شهید بزرگوار بیست‌وهشتم تیر ماه سال ۱۳۸۴، در دیواندره هنگام پاکسازی مناطق جنگی بر اثر انفجار مین و اصابت ترکش به کمر و پا، شهید شد، مزار مطهرش در زادگاهش واقع است و برادرش حسن نیز به شهادت رسیده است.
خستگی‌ناپذیر بود!
علی نوری همرزم شهید مصیب مرادی روایت می‌کند: اهل کار و تلاش بود. بنده که مدتی در واحد اطلاعات خدمتش بودم هیچ‌وقت او را در حال استراحت ندیدم. حتی برخی اوقات که همه رزمنده‌ها خسته می‌شدند او خسته نمی‌شد.
وقتی هم عملیات نبود و کار چندانی نداشتیم موقع استراحت و کار هیچ وقت در جای ثابتی نبودند، به واحد می‌رفتیم می‌گفتند همین الان اینجا بود رفت گردان، می‌رفتیم گردان می‌گفتند رفت تیپ دنبالش می‌رفتیم تیپ می‌گفتند دیر آمدید اینجا بود، اما رفت قرارگاه.
دائما در حال تکاپو بود. جای خاصی نداشت که بتوان آنجا پیدایش کرد، حتی موقع خواب هم هر جا که بود می‌خوابید واقعاً مصداق بارز کلمه خستگی‌ناپذیر بود.
منبع: کتاب آقا مصیّب (۴ فصل از زندگی سردار شهید مصیب کشمرزی‌مرادی)
