آرزویش یاری کردن امام و ملاقات با ایشان بود
نوید شاهد آذربایجان غربی؛ شهيد «یدالله كارگر ابراهيمي» در سال1339 در يك خانواده مذهبي و متدين در شهرستان اروميه به دنيا آمد. دوران تحصيلات ابتدائي و راهنمائي را در شهرستان اروميه تا كلاس اول راهنمايي ادامه داد؛ ولي در همان دوران نوجواني پدرش را از دست داد و با غم و اندوه و مسؤوليت سنگين زندگي خانواده بر دوشش افتاد. او به علت فقر مالي و سرپرستي خانواده، نتوانست به تحصيلاتش ادامه بدهد و مشغول كار و كارگري شد تا از اين طريق امرار معاش كند. شهيد بعداً در ژاندارمري به عنوان درجه دار ثبت نام كرد.
به لحاظ احساس مسؤوليت ديني و اسلامي كه از همان دوران كودكي و نوجواني در ايشان بود علاقه وافر به فراگيري و تلاوت قرآن مجيد داشت و به مسائل شرعي و اعتقادي عنايت خاصي از خود نشان مي داد. همواره نسبت به همنوعان محبت و عطوفت داشت و سعي مي كرد كه تا مي تواند گرهي از مشكلات ديگران را باز كند. با خانوادة خود به نرمي و ملايمت بسياري رفتار مي كرد.
از اوايل شروع انقلاب اسلامي در صف مبارزان و مدافعان اسلام قرار گرفت و پيوسته در راهپيمايي ها و تظاهرات عليه رژيم شاه فعاليت مي كرد.
بعد از انقلاب نيز، همواره پيرو ولايت فقيه بود و نسبت به جمهوري اسلامي عشق و علاقه خاصي داشت. از بزرگترين آرزوهايش ياري امام (ره) و در نهايت ملاقات و زيارت امام(رض) بود. شور و شوق بي نظير و اعتقاد كامل وي به اسلام و انقلاب بارزترين عامل اعزام ايشان به جبهه هاي نبرد حق عليه باطل و پيروي از فرمايشات امام(ره) بود.
با توجه به اينكه تنها منبع درآمد خانواده نيز بود، ولي با اين حال او را از رفتن به جبهه باز نداشت. بلكه، در كنار غم فراق فرزندش، شور و شوق غير قابل وصفي نيز داشت كه او را به رفتن به جبهه تشويق بنمايد. اين روحيه جوانمردي، ايثار و فداكاري در دوستان و همنشينانش نيز تأثير گذاشت و آنان را تشويق و ترغيب نمود، تا در اين نبرد نابرابر عليه استكبار جهاني به جبهه اعزام بشوند. از ان جمه يكي از دوستانش عسگر سيدي بود كه شهيد زنده و جانباز مي باشد.
عاقبت شهيد يدا... كارگر ابراهيمي، در تاريخ سی ام آذر 1360جهت كمك به ماشين حمل غذا در مهاباد، با عناصر ضدانقلاب درگير شد و در آن درگيري زخمي گشت كه بعد از انتقال به بيمارستان در آنجا نداي حق را لبيك گفت و شهيد شد.
روحش شاد و يادش گرامي باد.
