امام را هدیه الهی برای مردم می دانست
نوید شاهد آذربایجان غربی؛ شهيد «تيمورعدالت» سال 1345 در روستاي عطاءالله از توابع شهرستان نقده ديده به عالم هستي گشود و در كانون گرم و پر از مهر و محبت خانواده رشد نمود. دوران ابتدائي را در زادگاهش سپري کرد ولي به علت فوت پدرش سرپرستي خانواده بر دوش او افتاد و او به ناچار از ادامه تحصيل بازماند.
او زندگي خود را صرف تأمين معاش خانواده نمود. با وجود كمي سن كارهاي سخت و طاقت فرسايي را انجام مي داد و همين امر او مردي پركار و داراي اراده محكم و استوار بار آورد.
شهيد عدالت، انسان مهربان و خوش برخورد و خنده رو بود. مردم محل و دوستانش علاقه شديدي به او داشتند و اراده و تلاش او را مورد تحسين و تقدير قرار مي دادند. به خاطر پايبندي به دستورات ديني و انجام فرائض مذهبي مورد احترام ديگران بود. همچنين از تواضع و فروتني خاصي برخوردار بود. خنده هاي شيرين او و سخنان محبت آميزش هنوز در اذهان جوانان و هم سن و سالان او مي باشد. شهيد عدالت براي دوستانش يك اسوه و الگوي صفا و صميميت بود و ايشان يك زندگي بسيار ساده اي داشت.
اين شهيد بزرگوار همين كه خواست خودش را بشناسد خويشتن را در ميان دريايي از خون و قيام ديد. شروع دوران نوجواني او مصادف با طلوع فجر پيروزي و به شكوفه نشستن غنچه هاي باغ انقلاب اسلامي بود. در جريان انقلاب در حد توان براي پيشبرد انقلاب و پيروزي نهضت اسلامي در راهپيمائي ها و مراسم ها شركت مي نمودند.
بعد از پيروزي خون بر شمشير و سرنگوني كاخ هاي زر و زور و تزوير به خاطر علاقه اي كه به انقلاب داشت به عضويت بسيج درآمده و مدت چهار سال اين شهيد گران مايه بهترين دوران زندگي خود را صرف مبارزه با دشمنان داخلي و خارجي نمود. در اين مدت چهار سال چندين بار به جبهه هاي مختلف عزيمت نمود كه هر بار با سرافرازي و پيروزي برمي گشت.
علاقه شديد ايشان به امام راحل را همگان مي دانستند. او امام را هديه الهي به مردم مسلمان كشورمان مي دانستند و هميشه توصيه مي كرد كه از امام اطاعت كنيد و سلامتي او را از خداوند بزرگ بخواهيد كه او را براي ما نگه دارد تا انقلاب اسلامي را به انقلاب امام زمان(عج) متصل كند.
پس از چهار سال مبارزه تمام عيار، ايشان به خدمت مقدس سربازي اعزام و در لشكر هميشه پيروز و سربلند 31 عاشورا وارد خدمت مي شود.
در طول خدمت بسيجي شش بار به جبهه اعزام شد ولي به آرزوي قلبي خود كه همانا شهادت در راه حفظ دين و اسلام بود نائل نمي شدند و اين را از كم سعادتي خود مي دانستند.
در لشكر 31 عاشورا بود كه بار ديگر به خط مقدم اعزام گرديد تا به دشمنان بفهماند كه عاشق از تهديد اغيار نمي ترسد بلكه با جان و دل به استقبال معشوق مي شتابد، چرا كه ياران علي(ع) نداي (فزت و رب الكعبه) را از مولاي شهيدشان در مسجد شنيده اند.
لذا همچون صداقت، شهامت و شجاعت علي(ع) با همتي والا به دفاع از انقلاب اسلامي پرداخت. تا سرانجام در بیستم تیرماه 65 در منطقه مهران بر اثر بمباران وحشيانه هواپيماهاي رژيم بعثي سينه ستبرش هدف تركش هاي بمب هاي دشمن قرار مي گيرد و روح آزاده اش به باغهاي هميشه پايدار بهشت پرواز كرد و با پيكري غرق به خون، روسپيد به ديدار پروردگار شتافت و روسياهي به ظالمان و ستمكاران تاريخ ماند.
پيكر پاك اين شهيد خستگي ناپذير با حضور انبوه مردم مقاوم نقده و بخش محمديار و روستاهاي اطراف تا گلزار شهدا محمديار تشييع و در كنار ديگر شهيدان به خون خفته به خاك سپرده شد.
روحش شاد و يادش گرامي باد.
