شور و عشق عجیبی در هر اعزامش داشت

شهيد "ابوذر احمدي" به سال 1336 از يك خانواده آگاه و معتقد به فرائض در روستاي قجور از توابع تكاب به دنيا آمد و در يك خانواده روستايي رشد و نمو يافت و تا سال سوم نظري به تحصيل ادامه داد. سپس به عضويت سپاه درآمد و در مأموريت جادة سنندج در اثر تصادف به درجه رفيع شهادت نايل آمد.

بعد از عضويت در سپاه كه نهايت عشق و آرزوي او بود در همه عمليات هاي آزادسازي و پاك سازي منطقه كردستان و آذربايجان غربي مخصوصا تكاب شركت می كرد تا بهمراه دوستان رزمنده اش، میهن عزیزمان را ازدست اشرار و ضدانقلابيون در اين منطقه نجات دهد. در هر اعزامش به منطقه خاطراتي از خود به جا مي گذاشت و شور و عشق خاصی به هنگام اعزام به جبهه داشت که لحظه لحظه اش خاطره است و ماندني.

خصوصيات اخلاقي بارزی داشت، حسن خلق، احترام به بزرگان، اعتقاد به ولايت فقيه از خصوصیات رفتاری ایشان بود. در راهپيمائي ها و تشييع جنازه شهدا شرکت می کرد و با تمام توانش در عملیاتهای مختلف پاکسازی فعالیت می کرد تا از ادامه دهندگان راه شهيدان باشد که سرانجام خود نیز عشق الهی و پرواز به سوی معبود شد.

 فردي معتقد به دين اسلام و ولايت فقيه و نظام مقدس جمهوري اسلامي بود و به امام امت علاقه خاصي داشت. علاقه به ادامه خدمت به انقلاب اسلامي ايران تحت ولايت حضرت امام خميني (ره) و پيماني كه با خداي خود بسته بود تا بعنوان پاسدار قرآن و اسلام در خدمت اسلام و ميهن باشد.

جواني مؤمن و مؤدب و مقيد به اجراي احكام اسلامي و آداب اسلامي بود. هميشه در مجالس ديني و مذهبي شركت مي كرد. جهاد و دفاعش از اسلام و ایران عزیز، برگرفته از قيام و نهضت جاودانه عاشوراي حسيني بود.

شهيد عزيز بعد از عمري تحصيل علم  و دانش و دفاع از اسلام و قرآن و ميهن اسلامي در چهاردهم مرداد سال 60 در حين مأموريت در جاده سنندج در اثر تصادف به درجه رفيع شهادت نايل آمد.

روحش شاد و راهش مستدام باد.