زندگی معلم شهید به روایت برادر
اگر چه ما تنها شبحی از آن قله مرتفع عشق را می دیدیم ولی بار آخر مکررا ذکر می کرد این بار دیگر هجرت دائمی دارم و جهت تصفیه حساب با خدایم می روم.

 

نوید شاهد آذربایجان غربی: شهید كمال پريور متولد 1344، با سن کمش از فعالان دوره انقلاب بود که بعد از انقلاب ادامه تحصیل داده و در تهران در رشته علوم دینی تربیت معلم پذیرفته می شود و حین تحصیل چندین بار به جبهه اعزام می شود تا اینکه دوم اردیبهشت سال66 در عمليات كربلاي8 ، با بالهاي خونينش تا انتهاي افق پر می زند.

ای کاش می توانستم قفل زبان را بشکنم و زنجیر قلم را بگسلم و بر دل و دیده خود مسلط شوم تا خون نبارد و نوشته های کم رنگم را شستشو ندهد. دوست دارم کلمات، صبورانه همت کنند تا حقایق را به تصویر کشند.


نمی خواهم بگویم که برادرم کجا متولد شد و کی شهید شد، زیرا او زندگی را با گذشتن از پل زندگی عادی شروع کرد و پایان کتابش مثل هر شهید دیگر آغاز فصل دیگری شد به نام فصل جاودانگی حیات و با بال عشق بسوی ملکوت اعلی پرواز نمود.

كمال روز يازدهم ارديبهشت سال 1344 نزديك اذان ظهر چشم به جهان می گشاید و آن هنگام اولين صداي دلنواز و روح پرور ا... اكبر در جان و دلش  رخنه می کند و دل در گرو عشق يار می گذارد.

از12 سالگی سربازی برومند و رشید برای اسلام بود و در جریانات انقلاب و در تظاهرات علیه رژیم خونخوار و نگهبانی در مسجد جهت قطع تجاوزات سرکرده های شاه و ساواک و ... شرکت می کرد تا اينكه انقلاب شكوهمند اسلامي به پيروزي رسيد.

کمال از همان اوان کودکی با مسجد و نماز آشنا بود و در برنامه های قرائت قرآن و دعا شركت كرده و از کودکی غنچه های استعدادش را شکوفا می کرد.

وقتی درسش تمام شد و از دانشگاه تهران به خانه امد باز خانه پر از نوری شد تابان و فروزان از نمازهای شب کمال و دعاهای بعد از نمازش و نمازهای ملكوتيش و قرائت قرآنش که هر شام و صبح تداوم داشت.

اخلاق خوب و صحبتهای دلنشینش؛ نگاه پر مهر و لبخند های جان بخشش؛ فرو کشیدن غضبش و مطیع امر والدین بودنش؛ یاری به ضعفا و ... قامت رسا و چهره زیبايش و در عین حال تواضع و فروتنی بسیار داشت و حتما سکوت پر معنای او حاکی از یک مفهوم بود و آن هم برای خدا.

 همه این صفات، آن هم یکجا؛ حاکی از روح بزرگش بود اما چنین روحی در قالبی کوچک نمی گنجد و بالاخره قفس تن را می شکند و رها می گردد. او با درد بیگانه نبود و معنای محرومیت برایش غریب نبود. در حالی که دست قناعت، پیوسته روح او را نوازش می کرد و قلبش سرشار از عدل بود و روحش با محبت عجین شده بود و نهادش با نوع دوستی و کمک به محرومین سرشته بود، شخصیتش آمیخته با غروری که حاکی از عظمت شخصیت او بود نه غرور و خودخواهی و جهالت.

تواضع و فروتنی از عمده ترین ویژگیهای اخلاقی کمال بود، چهره نورانی او خیلی بارز بود و طبعی نرم و ملایم در بستر آرام وجودش موج می زد.

برادری عزیز و نازنین برای ما بود که ما هرگز قدرت شناختنش را نداشتیم. او آرمانی زیبا داشت و دستیابی به مدارک دیپلم و ورود به دانشگاه وکارمند شدن و ... هیچکدام روح او را قانع نمی ساختند. چون دل او را هوای دیدار دوست به تپش می آورد و هوای دوست شور و شوق دیگری در سرش ایجاد کرده بود.

هر چند كه دانشجو و معلمي مستعد و با علاقه به علم بود،‌ ولي گويا به او الهام شده بود كه مدارك عاليه را با ورود به دانشگاه الهي بايد كسب نمود و لذا مكرر و مكرر حدود هشت بار به جبهه رفت و هر بار جلوه هاي نور در روحش آشكار مي شد و به جان ما پرتو مي افشاند.

 اگر چه ما تنها شبحی از آن قله مرتفع عشق را می دیدیم ولی بار آخر مکررا ذکر می کرد این بار دیگر هجرت دائمی دارم و جهت تصفیه حساب با خدایم می روم و شوق لقای دوست داشت تا اينكه درسوم ارديبهشت سال1366 بعد از شركت در عمليات كربلاي8 در عمليات و مقابله با تكهاي دشمن در جبهه شلمچه آنگاه كه خورشيد در وسط آسمان بود و باز نداي ا... اكبر اذان ظهر طنين انداز بود كه ايشان عمر خود را با بهار آغاز كرده بود و در بهار پايان مي داد و در واقع زندگي خود را مثل بهار زنده و روحبخش ساخت و درسي را كه از ماه محرم و عشق و ايثار سالار شهيدان آموخته بود عمل نمود؛ در حالي كه از سر سرفراز و سينه ستبر و بازوان پرتوانش خون عشق فوران مي كرد با بالهاي خونين عشق تا انتهاي افق پر زد و روحش در آسمان سبز خدا آرميد و در ماه شعبان که مصادف با سوم ارديبهشت سال1366 بود، به ديدار خدايش شتافت.

ای شهید شیرازه زندگی، ای سمبل شجاعت و ای اسوه ایمان و ای اسطوره تاریخهای عین زندگی و ای آبروی اسلام و ای تاجر پیروز و ای همنشین انبیاء و ای شافع روز جزا. ای قلب تپنده تاریخ و ای پیام آور فر و ای سمبل ظفر و ای مصداق خلق؛ درود خدا و خلق خدا بر تو و بر یاران پاکبازت باد، ای سرباز امام زمان(عج).

روحش شاد و يادش گرامي باد.

 

فرازی از وصيت نامه شهيد:

اعمال خود را فقط براي رضا و خشنودي خدا انجام دهيد و تمام اعمالتان برای خدا باشد و منيت و غرور، تكبر و غيره را در اعمالتان شركت ندهيد و به وجود امام امت و زماني كه الان شما در ذيل سايه رهبري امام هستيد ارزش قائل شويد كه خداوند اين نعمت را براي شما قرار داده تا شكرگذار باشيد و اطاعت كنيد.....


منبع: اداره اسناد، هنری و انتشارات بنیاد شهید آذربایجان غربی

 

 

 

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده