اعزام به میدان با عشق به انقلاب و لبیک به ندای امام
نوید شاهد آذربایجان غربی؛ شهيد «عبدالله ميهن دوست» فرزند حسين در سال 1318 در يك خانواده كم‌درآمد، ولي مؤمن و متدين در شهرستان سلماس ديده به جهان گشود. وي پس از سپري كردن دوران طفوليت پابه محيط تعليم و تربيت نهاد تحصيلات ابتدائي نظام قديم را تا كلاس ششم ابتدائي در زادگاه خويش به پايان رساند سپس ترك تحصيل نمود.
با توجه به اينكه به خدمت در ارتش علاقه داشت، در نيروي زميني ارتش در قسمت ژاندارمري مشغول خدمت به وطن خويش گرديد پس از مدتي ازدواج كرد. ثمره اين زندگي مشترك 4 فرزند به يادگار مانده از شهيد است.
وي بعد از پيروزي انقلاب در مناطق كردستان و در پايگاه‌هاي سنجي ـ كوزهرس فعاليت چشمگيري داشت.
وي فردي مؤمن، خوش اخلاق، صبور، مقاوم و تلاشگر بود. هميشه در انجام فرايض ديني نهايت سعي خود را ميكرد و همچنين به فرزندان خويش تاكيد و سفارش ميكرد كه به موقع و در اول وقت نماز خويش را به جاي آورند.
يكي از عوامل مؤثري كه باعث شد وي به جبهه هاي حق عليه باطل رهسپار شود و از جان و دل دفاع و مبارزه بپردازد، عشق به انقلاب و تداوم آن دفاع از ميهن اسلامي و لبيك گفتم به نداي امام راحل بود و هميشه تكيه كلامش بر اين بود كه ژاندارمري بايد امنيت در مناطق را تامين كند و حضور در جبهه را يك نوع تكليف الهي و شرعي ميداست و موقع رفتن به پايگاه‌هاي كردستان به همسرش سفارش مينمود كه بچه‌ها را به تو ميسپارم و تو را به خدا به درس‌هايت رسيدگي كن.
در مورد خاطرات حضور در جبهه همسر شهيد اعلام كرد برای اينكه ما در خانه ناراحت نشويم چيزي براي ما تعريف نمی كرد و هميشه می گفت الحمدالله وضع خوب است. سرانجام شهيد بزرگوار ما در تاريخ بیست و هفتم دی ماه 1361 در درگيري با حزب منحله دمكرات فعاليت چشمگيري داشت تا اينكه در منطقه سنجي به درجه رفيع شهادت نايل گشت.
روحش شاد و يادش گرامي باد.
