حضور داوطلبانه در جبهه با وجود سن کم
نوید شاهد آذربایجان غربی؛ شهيد «داوود شيرمحمدي» در اول تير ماه سال1349 در روستاي چهاربرج قديم چشم به جهان گشود. وي كه از خانواده با ايمان و فقير بود در دامن پاك مادرش پرورش مي يافت.
در پنج سالگي پدر بزرگش را از دست داد و با مادرش در خانه برادرش زندگي مي كردند. از هفت سالگي شروع به خواندن درس و مدرسه رفتن نمود و در اوقات بيكاري مشغول ياد گرفتن احكام اسلامي و قرآن بود.
وي تا11 سالگي به مدرسه مي رفت. ولي متأسفانه در يازده سالگي چون برادرش را هم از دست داد و سرپرستي دو پسر برادرش بر عهده اين شهيد گرانقدر افتاد و شهيد بزرگوار مجبور به ترك تحصيل شد و در كارخانه قاليبافي با تمام جديت شروع به كار كرد و معاش دو برادرزاده و مادرش را تأمين مي نمود.
وي كه در دوران انقلاب سن کمی داشت، ولي از كارهاي مأمورين منحوس پهلوي متنفر بود و هميشه از آنها رضايتي نداشت و همچنان در اوقات بيكاري مشغول خواندن و ياد گرفتن قرآن در مسجد و نماز از مادرش بود. تا سن15 سالگي در كارخانه قاليبافي كار مي كرد و معاش خانه اي را تأمين و تهيه مي نمود.
به سن پانزده سالگي كه رسيد هميشه از رهبر و جبهه مي گفت و از پانزده سالگي تقريباً5 بار به صورت داوطلب به جبهه هاي حق عليه باطل رفته و در جبهه هاي كردستان، حاج عمران، مهران و پايگاههاي سپاه مياندوآب فعاليت چشمگيري داشت كه پرونده فعاليتهاي اين شهيد گرانقدر در پايگاه سپاه حاكي از شجاعتهاي اين شهيد است.
وي به جز اينكه اعمال روزه و نماز را به جا مي آورد، قرآن مي خواند و در شهرهاي اطراف در نماز جمعه ها شركت مي كرد و هميشه در تمام راهپيمائي ها شركت مي نمود و فعاليت خوبي در پراكندن اعلاميه هاي انقلابي داشت.
هميشه مي گفت كه آرزو دارد در راه خدا شهيد بشود و به تمامي دوستان و اقوام مي گفت كه اين جنگ نشان دهنده حيثيت و شرف ماست. بايد در راه پيروزي اسلام بكوشيم اگر چه شهيد بشويم و مال و جانمان را از دست بدهيم. خلاصه اين شهيد گرانقدر در جبهه مهران زخمي و در بیست و نهم تیرماه 67 به درجه رفيع شهادت نائل آمد.
يادش جاويدان و راهش پررهرو باد.
