دل نوشته ای از شهید «حجت فتوره چي» در ماه محرم

به گزارش نوید شاهد آذربایجان غربی ؛ شهيد حجت فتوره چي در سال1337 در شهرستان خوی در يك خانواده مذهبي به دنيا آمد. پدرش مذهبي و از خادمان حسين(ع) مي باشند و شغل پدر شهيد معلم بود. شهيد فردي مفيد و با اخلاق اسلامي و فروتن و مهربان بود و در ميان خانواده و همسايگان جايگاه ويژه اي داشت و همه او را دوست داشتند و به همه كمك مي كردند و همسايه ها نيز او را نيز فرزند خود مي دانستند. قبل از انقلاب اسلامي در جلسات قرآن شركت مي كرد و بعداً ازدواج نمودند كه ثمره ازدواج ايشان يك پسر بود كه در اربعين پدر به دنيا آمد. شهید درسال دوم آبان 1362 در عملیات والفجر 4 در پنجوین عراق به شهادت رسید. 

بارالها، روز اول ماه محرم است. با چشمانى گريان و با گام هايى لرزان و روحى پرالتهاب جهت طلب عفو و به اميد رضايت رو به درگاه تو ايستاده ام. خود مي داني براي چيست، ولي مي خواهم به صورت ناله بگويم كه خدايا به غير از تو كسي را ندارم. تويي صاحب من. تويي خالق من. تويي معبود و اميد من. تويي كه درهايت به تمام توبه كنندگان باز است. خدايا توبه مرا بپذير. خدايا بيامرز مرا به گناهاني كه تو بدان آگاه تري. ببخش مرا به پيمان هائي كه با تو بستم وليكن به آن عمل نكردم. خداوندا تو را به عزت و شرف خانم فاطمه زهرا(ع) از گناهانم بگذر.

 

عجب روزى قلم به دست گرفته ام. روز اول محرم، ماه پيروزى خون بر شمشير. ماه نشانگر حماسه هاى اسلام. ماه شهادت سرور شهيدان حسين بن على(ع)، السلام عليك ‌يا ابا عبدا...(ع) و علي الرواح التي حلت بفنائك، السلام علي الحسين(ع) و علي بن الحسين(ع) و علي اولاد الحسين(ع) و علي اصحاب الحسين(ع). يا ابا عبدا...(ع) سه سال است كه با ديگر پاسداران در جبهه ها از اسلام دفاع مى كنيم و بوى كربلايت ‌رزمندگان را ديوانه ديدارت كرده اند. يا حسين (ع) مظلوم، چقدر كسانند كه عين من منتظر آزادي حرم [مطهرت] هستند و چقدر از رزمندگان در اين وادي در آرزوي ديدنت به خون خود غلطيده اند. يا امام حسين(ع)، خيلى آرزو دارم كه در كنار حرمت (حرم شش گوشه ات) براى مظلوميت و مصيبت در عاشورايت گريه و زارى كنم. باري براي دومين بار و اين بار نداي هل من ناصر حسين(ع) در دشت هاي ايران طنين افكند و ياران خود را دوباره طلبيد و پير و جوان از تمام نقاط به اين ندا لبيك گفت. من هم يكي از مشتاقان براي رضاي خدا در آن دشت سرازير شدم. خود مي دانستم كه لايق نيستم، ولي به خودم فشار آوردم كه بايد از اين ندا بهره اي داشته باشم.

در اين دشت خونين دفعاتي پاهايم سست شدند كه فقط با ياد خدا و به ياد تشنه لب كربلا و ياد مادران جگرسوخته شهدا و ياد ناله هاي يتيمان شهدا دوباره مرا به حول و گفت الهي بلند كرد. (الا بذكر ا... تطمئن القلوب) خدايا من براي رضايت تو قدم به اين هجرت گذاشتم. تو هم در اين هجرت راهنمايم باش. ملت عزيز و از جان گذشته‌ اسلام به خود آييد كه مبادا از خدا غافل باشيد و جبهه ها را فراموش كنيد كه تازه اول ‌كار است. رهنمودهاي امام عزيزمان را به ياد آوريد كه فرمودند راه قدس از كربلا مي گذرد. خودتان را براي آزادسازي كربلا و قدس عزيز آماده كنيد كه شهدا در انتظار خبر پيروزي هستند. بدانيد كه با جبهه آمدنتان لرزه بر اندام ابرقدرت ها مي اندازيد و خدا و آقا امام زمان(عج) از خودتان راضي و خشنود كنيد. يار و ياور زمان خمينى بت شكن باشيد. در نماز جمعه ها و دعاى كميل ها براى رزمندگان و جنگ بيشتر دعا كنيد. روحانيت متعهد را ياري نمائيد كه تنها قشري است كه به شرق و غرب وابسته نمي شوند. از تهمت و افترا پرهيز كه آفت انسان است.

سعي كنيد هميشه امر به معروف و نهي از منكر كنيد. به نماز و دعاهايتان تكيه كنيد كه عامل پيروزى بر نفس است. سپاه پاسداران اين نهاد جوشيده از ملت را حمايت كنيد. در آخر براى خودم طلب عفو و از خداوند توفيق عمل به احكام قرآن و اطاعت از ولايت فقيه را به همه شما عنايت فرمايد.

خدا نگهدارتان

اول ‌محرم 62

حجت فتوره چى