مبارزات آگاهانه شیر مرد عشایر ؛ شهید جعفر دیودل

نوید شاهد آذربایجان غربی: شهيد جعفر ديودل سال 1330 در روستاي عشایر نشین سليم ساغلو متولد شده و برای امرار معاش خود و خانواده اش به کار کشاورزی پرداخت. دوران انقلاب شهید دیودل تلاش و كوششهاي زيادي در جهت آگاهي و بيدار نمودن اهالي روستاهاي دوردست كرد و با سختی بسیاری که در این راه تحمل می کرد ، خودش را برای تبلیغ به دورترين نقاط كوهستاني مي‌رساند. بعد از انقلاب در سپاه پاسداران عضو شده و درون شهر مهاباد و در عملیاتهای پاکسازی شرکت می کند تا اینکه در عمليات پاكسازي منطقه دوله شيخان ، که عمليات فتح را فرماندهي مي‌كرد؛  بعد از درگيري زياد كه خوشبختانه به پيروزي هم انجاميد در لحظه‌هاي اواخر پيروزي عمليات فتح بود كه ناگهان تيري از طرف ضدانقلاب به طرف وي شليك مي‌شوند و بیست و ششم مرداد 63 به درجه رفيع شهادت نائل می آید.

شهيد جعفر ديودل در سال 1330 در روستاي عشایر نشین سليم ساغلو ديده به جهان گشود. كودكي اش را در صفاي دلنشين روستاهاي اطراف مهاباد كه دل و ايمان كشاورزان در باغهاي آن پرورش مي يافت، و از پاكي و صفا آكنده بود؛ سپری کرد.

در سال 1357، روز رهايي فرا رسيده بود. با پديد آمدن طليعة انقلاب بزرگ ملت مسلمان ايران و  بيداري ملت از خواب ستمشاهي، جعفر همچون ديگر مظلومان آگاه، به تبليغ جهاد و مبارزه با رژيم طاغوت در روستاهاي منطقه پرداخت. سال57 كه زمينه براي مردم، بيشتر از سالهاي قبل فراهم شده و مردم از طریق اعلامیه ها و شعارها و سخنرانیهای که در مساجد و محافل مختلف انجام می شد، نسبت به رژيم و کارهایی که می کرد آگاهتر شده بودند و اکنون می دانستند که رژیم چه بر سر ملت می آورد و به ماهيت آن حكومت پي برده بودند. برای همین در اكثر شهرها مردم كه به واسطه تبليغ و تحريك روحانيون علنا به راهپيمائي و تظاهرات مي‌پرداختند، شهيد جعفر دیودل هم تلاش و كوششهاي زيادي در جهت آگاهي و بيدار نمودن اهالي روستاهاي دوردست كرده و با سختی بسیار یکه در این راه تحمل می کرد ، خودش را به دورترين نقاط كوهستاني مي‌رساند و از امام و هدفهایی که داشت می گفت و آنها را از ظلمهایی که رژیم در حق مردم انجام می داد؛ مطلع می کرد تا اين كه انقلاب به رهبري امام امت به پيروزي رسيد.

كسان ديگري هم ادعاي مبارزه و رهبري مردم را داشتند. گروهك هايي كه تا پيش از پيروزي قطعي انقلاب به رهبري امام خميني (قدس سره) هيچ گلي به سر محرومين منطقه نزده بودند و حداكثر فعاليت آنها زندگي روزمره در شهرها و دست و پا زدن در زندگي منحط و مبارزات زيرزميني و غير مردمي فضاي سابق بود که بعد از پيروزي ملت، سعي در جذب تمامي نيروهاي جوان منطقه داشتند تا جبهه خود را هر چه بيشتر تقويت كنند. 

كاك جعفر از نخستين كساني بود كه خيلي زود از مقاصد آنها آگاه شد و از همكاري با آنها خودداري نمود و در راه خويش ثابت قدم ماند. وي مي دانست گروهکها زمينه اي فراهم کرده اند تا كردستان به كلي از بركات انقلاب اسلامي، بي نصيب بماند، برای همین به مقابله با آنها در كميته که از نيروهاي مسلمان در مناطق عشايرنشين منگور داير شده بود، پرداخت.  فئودال ها و گروهك هاي كومله و دمكرات تلاش بسياري براي نابود كردن اين كميته ها مي كردند و اين يكي از سياست هاي رايج گروهك ها بود و كانون هاي متعددي در مناطق روستايي شهرهاي پاوه، مريوان، پيرانشهر و ساير شهرها داشتند.

دوران جديدي از زندگي پرحماسة جوانان مسلمان كرد و كاك جعفر آغاز مي شود. نسل جعفر نمي توانست با انديشه هاي الحادي كنار آمده و يا اينكه موقع عمل خود را كنار بكشد. جعفر دلاورانه به ياري كميته ها مي شتابد كه در محاصرة گروه ها بود و در درگيري سختي به نام نگوين در ميدان اشتر بر اثر اصابت تركش خمپاره دشمن از ناحيه سر مجروح مي شود. 

جعفر در مهاباد  به عضويت بسيج سپاه پاسداران انقلاب اسلامي درآمد و در عملياتهاي گوناگون شركت كرد و در درگيري داخل شهر مهاباد خيابان جام جم كمين ضدانقلاب را در هم شكسته و زخمي مي شود و در پاكسازي روستاي قره قشلاق، سنجاق، اميرآباد، بيرم، بره جو و منطقه منگور چهارگاه را نقش مؤثر در فرماندهي داشت. 

بعد از آن گروهكها كه ترسشان برطرف شده بود، سر از سوراخ‌ها بيرون آوردند، اما چون شهيد مذكور از طرز فكر و عقيده و خط مشي اين گروهكها مطلع شده بود كه واقعيت هم پيدا كرد. گروهکها به دستور اربابانشان مي‌خواستند انقلاب را لكه‌دار كنند و جوانان انقلابی را از مسير منحرف سازند و دوباره به زير ظلم و ستم بيفتند که شهيد جعفر از همكاري با آنها خودداري نموده و بر عقيده و مرام خود ثابت قدم ماند. اين ملحدان زمينه را فراهم كرده بودند تا ملت محروم كردستان را از بركت انقلاب اسلامي محروم سازند. در سال58 در منطقه عشاير نشين منگور، دو كميته به وجود آوردند و گروهكها خصوصا دمكرات و كومله كه پادگانها را غارت كرده بودند اكثر اربابها كه با هم متحد شده بودند و سعي و كوشش زيادي را در برانداختن و از بين بردن اين دو كميته به وجود آوردند و گروهكها به آن حمله‌ور شدند. شهيد جعفر هم كه به آن قافله پيوسته بود به كمك برادران عشاير شتافت تا حمله وحشتانك اين مزدوران را خنثي كند، بعد از مبارزه و مقاومت زيادي كه در برابر اين مزدوران نشان داد متأسفانه در درگيري سختي به نام (نگوين) يعني در ميدان (اشتر) به وسيله تركش خمپاره از ناحيه سر مجروح شد و سرانجام در بیستم فروردین سال 60 مثل ساير برادران عشاير كه تمام زندگي و كاشانه و همسر و فرزند را رها كرده و براي دفاع از اسلام و انقلاب اسلامي و ناموسشان به شهر آمده و به صفوف متحد و دشمن شكن برادران در مهاباد پيوست و از آن وقت فرصت يافت كه با موضع جديدتري با عوامل ضدانقلاب، كردستان را به ناامني تبديل نموده بودند مبارزه نمايد.

 شهيد جزو افرادي بود كه هميشه فعاليت مي‌كرد و داوطلبانه در عمليات‌ها شركت مي‌كرد و به كمك برادران مي‌شتافت و نقش مؤثري ايفا مي‌كرد. 

همچنين در سال62 در عمليات سنجاق، دست ديگرش مجروح گرديد و چندي بعد در عمليات سردشت كه بر اثر تصادف با ماشين، پايش شكسته شد اما باز هم شهيد از پاي ننشسته و مرتب به مبارزه ادامه مي‌داد و هيچ وقت يك ذره هم احساس خستگي نمي‌كرد. 

سرانجام در سال 1363 در عمليات پاكسازي روستاي دوله شيخان در حالي كه فرماندهي نيروهاي اسلامي را به عهده داشت، سنگر به سنگر و دوش به دوش با برادران ديگر پيش رفت و آنها را تشويق كرد. او با عمليات دلاورانه خود، ضدانقلاب را در هم شکست و در آخرين لحظات که خواست تا اوضاع را بررسي كند، گلوله اي بر سينه جعفر اصابت مي كند و بیست و ششم مرداد سال 63 به شهادت مي رسد. 

منبع: اداره اسناد، هنری و انتشارات بنیاد شهید آذربایجان غربی