شهید جمشید باجول زاده

در دوران جنگ شهید باجول زاده مانند بسیاری از جوانان و نوجوانان محصل بود اما ناگهان با افت تحصیلی شدیدی روبرو شد. وقتی دلیلش را می پرسند در پاسخ می گوید معلمم، دوستانم و همکلاسی هایم می گویند عازم جبهه هستند و خبر شهادتشان به من می رسد و من نمی توانم درس بخوانم.

خواهر شهید باجول زاده در رابطه با مفقود الاثر بودن برادرش می گوید: جمشید کمتر از یک هفته در جبهه حضور داشت خدا می داند که شهید شده یا اسیر است؛ هنوز هیچ اثری از برادرم بدست نیامده و همچنان مفقودالاثر است!

شهید باجول زاده در نامه آخر خود که همان وصیت نامه اش است از پدرش می خواهد تا شرایط ادامه تحصیل او را مهیا کند. این خود نشاندهنده ی امیدی است که در دل جوانان آن دوران حتی با وجود شرایط خاص، وجود داشت.