مجروح جنگی

جانباز «بهروز حقیقی» می‌گوید: هر زخمی که بر تن دارم، داستانی دارد. داستانی از ایستادگی، ایمان و عشق. آن‌ها مدال‌هایی‌اند که بر سینه‌ام آویخته‌اند، نه نشانه ضعف. من رفته بودم تا وطن بماند و سربلند برگردم حتی اگر پایم جا بماند.

نوید شاهد- جانباز گرانقدر 70 درصد و یادگار دوران دفاع مقدس «صدیق منوچهری» پس از سال‌ها تحمل درد و رنج ناشی از مجروحیت به همرزمان شهیدش پیوست.

نوید شاهد - جانباز قطع نخاع "اسدالله رئیسی" بر اثر تشدید عوارض ناشی از مجروحیت های جنگی، دار فانی را وداع کرد و به یاران شهیدش پیوست.

شهید "ولی اله دارابی" در بخشی از وصیت نامه اش آورده است: شهید ولی اله دارابی می گوید: خداوند جانی و حیاتی به ما داده و هر لحظه که بخواهد، به هر نحو از ما می گیرد. پس چه بهتر که این جان باختن در راه خود او باشد.

شهید «حمدالله نقوي» هفتم تير 1333،‌ در روستاي گوغر از توابع شهرستان بافت متولد شد و در سوم مهر 1365، در بيمارستان شريعتي تهران بر اثر صدمات ناشي از مجروحيت جنگي به شهادت رسيد.

مجروح‌های بسیاری را می‌دیدم که من در مقایسه با آن‌ها وضعیت بهتری داشتم. زخمی‌ها خیلی زیاد بودند برای همین به خودم اجازه ندادم سوار شوم. بالگرد پُر شد و آماده‌ پرواز؛ اما در حین بلند شدن پروانه‌اش به تابلوی هلال‌ احمر گیر کرد و به زمین خورد. بالگرد دوباره بلند شد؛ ولی دوام نیاورد و سقوط کرد و همه‌ سرنشینانش شهید شدند. من هم با چشمانی اشک‌بار و به زحمت دوباره خودم را به پاسگاه رساندم.