دلسوزي بيش از حد شهيد براي كودكاني كه اوقات خود را در كوچه ها مي گذراندند باعث شد ايشان كه خود يكي از كشتي گيران و مربيان صاحب نام شهرستان بودند بچه ها را به سوي سالنهاي ورزشي سوق دهد .
تلاش و تكاپوي عجيبي در وجود عليرضا بود، در جبهه در كنار رزم، مرتب مشغول درس خواندن بود، كتابهايش هم مانند خودش يادگارهاي زيادي از تركشهاي سرگردان جبهه را با خود داشتند،
در سلام كردن بر همگان پيشي مي‌جست، نسبت به بزرگان احترام بسياري قائل بود، دستگيري درويشان و ضعيفان خرسندش مي‌ساخت. همواره در پي آموختن بود؛ فضل مي‌اندوخت و فضيلت مي‌آموخت و در خلوص نيّت مي‌كوشيد