بهروز یاسمی

چنین که سر ز خجالت، به خاک می سایم/ ز تربت شهدای حلبچه می آیم/ زمتن فاجعه خاک و خون و خوف و خطر/ ز بطن آتش و دود، از میان خاکستر

شعر روایی «حلبچه » هم از نظر کیفیت زبان شعری قالب های کلاسیک دهة هفتاد و هم از حیث الگوی شعر پایداری آن دهه دارای تشخص قابل استنادی است. در این مقاله بر آنیم تا عنصر روایت را با زیرشاخه هایی چون روایت خطی، فضاسازی، تصاویر موازی و روایت حال اخلاقی، در این غزل مثنوی تحلیل و بررسی کنیم .