اسارت واژه غریبی است، حتی اسمش هم باعث دلتنگی می شود، در ماه رمضان شکنجه جسمی و فشار روحی، غم فراق، درد جبهه و تشنگی به اندازه ای زیاد بود که اسرا برای اینکه آب دهان شان خشک نشود سنگ ریزه را زیر زبان می گذاشتند در حالت عادی هم گرسنگی دایم حکم فرما بود. آنچه می خوانید روایتی از روزه داری دوران اسارت است که آزاده عمران احمدی بیان می کند.