معلمی فداکار و خوش‌رو بود

نوید شاهد آذربایجان غربی؛ شهيد «ابوبكر شمامي» در دوم بهمن 34 در خانواده نسبتاً مرفه و سرشناس و متدين سردشت ديده به جهان گشود. در سن 7 سالگي پا به عرصه تعليم و تربيت نهاد و تحصيل خود را مقطع فوق ديپلم ادامه داد و آنگاه مبارزه جدي و بي امان خود را عليه سپاه جهل و ناداني آغاز نمود و به شمع محفل كساني تبديل شد كه از تاريكي جهل به روشنايي نور دانايي پناه مي برند. سوخت تا ديگران راه را از چاه بازشناسند.

شهيد شمامي را كسي كه حتي يك بار نيز ديده باشد فراموش نكرده و نخواهد كرد. مؤمني مخلص و معلمي دلسوز و مُشفعي دانا بود. كبوتر شادي هيچگاه لانه رخسارش را ترك نكرد. خنده رو و خوش برخورد بود. با دانش آموزانش دوست و مهربان و دانايي خوش بيان بود. هيچگاه از نصيحت آگاهانه و پندهاي حكيمانه دست برنداشت و رمز دلنشين بودن توصيه‌هايش، اخلاق و دلسوزي و دوري از تظاهر و ريا بود.

شهيد شمامي از مدافعان انقلاب بود و سينه را براي استقبال و پاسداري از اصول و ارزش‌هايش سپر كرده بود. هيچگاه از سرزنش ديگران باكي نداشت. به محض ديدن منكري فوراً آن را تذكر مي داد. يكي از مصاديق بارز حسن خلق او، خوش خلقي با محصلانش بود، به گونه اي كه هر يك از دانش آموزان احساس مي نمودند كه شهيد شمامي او را بيش از سايرين دوست مي دارد. احساس نمي شد كه كلاس درس است بلكه زنگ تفريح و محفل دوستان است. همين مهر و محبت او بود كه جمعه نيز طفلان گريزپاي را به مكتب مي كشاند و با دستان پرتوانش در دلشان نهال ايمان و خوشرفتاري و شجاعت و احساس مسؤوليت را مي نشانيد.

كسي كه سر و كارش با تدريس افتاده باشد مي داند كه بحراني ترين و حساسترين مقطع تحصيلي مقطع راهنمايي است و از ظرافتهاي دقيقي برخوردار است و هنرمندي و توانمندي مي طلبد. شهيد شمامي در اين كار موفق بود و مشكلي نداشت و كمتر دانش آموزي بود كه درسهايش را نخواند و سهل انگاري نمايد زيرا شهيد از كيمياي عشق و محبت استفاده مي كرد و مس وجودشان را به زر تبديل مي كرد.

شمع وجود شهيد شمامي مي سوخت و نور مي داد و روشنايي آن دهها پروانه عاشق را به دور خود جمع مي كرد و درس ايثار و از خودگذشتگي را به ديگران ياد مي داد، اما خفاشان كوردلي كه خود چشم ديدن نور و روشنايي را ندارند و به بينايي و بصيرت ديگران نيز بي باورند، تا جايي كه در توانشان باشد نورها را خاموش مي كنند و روشنايي را با پرده سياه ظلم و جنايات خود را به تاريكي تبديل مي نمايند. اما خاموش شدن هر شمعي، جرقه برافروختن صدها نورافكن خواهد بود و عقب نشيني سپاهيان جور ستم و فساد را در دشت عصيان و خداشناسي به دنبال خواهد داشت و چنين شد.

آن هنگام كه در تير ماه شصت و شش شهر سردشت، هيروشيماي ايران، به دست پليد فرزند ناخلف استعمار آمريكا مورد هجوم بمباران شيميايي قرار گرفت، شهيدان زيادي به حيات پنج روزه دنيوي وداع نمودند و در سراي ابدي با صالحان و صديقان انبياء همنشين شدند و منتظر روزي شدند كه با چشم خود جنود ابليس را در زبانه هاي آتش انتقام و سزاي به حق اولياء حق ببينند و شهيد شمامي نيز يكي از اين شهيدان بود.

روحش شاد و يادش گرامي باد.