مروری بر خاطرات همرزمان شهدای آذربایجان غربی در «به سوی آفتاب»
به گزارش نوید شاهد آذربایجان غربی؛ استان آذربایجان غربی در جریان دفاع مقدس، دلاورانی را در دامن مادرانش پرورده و راهی جبهه ها کرد، که هر کدام در آن عرصه، شگفتی ها آفریدند. فرزندان این خطه شورآفرین، در بسیاری از عملیات ها، حضور داشته اند و لشگر عاشورا از آنان خاطرات دلنوازی را در خود نهفته است. آنچه تدوین شده بخشی از خاطرات همرزمان شهدای آذربایجان غربی است. امیدواریم با گردآوری لحظاتی از شجاعت ها، معنویت ها و رشادتهای رزمندگان، دین خود را نسبت به ترویج فرهنگ شهادت ادا کنیم. انشالله مقبول اهل بیت شهادت واقع شود.
در ادامه، قسمتی از کتاب تقدیم حضورتان میگردد.
بهترین ایام
شهید محمد فتحعلیزاده
سال 59 بود. جهاد سازندگی، با حضور نیروهای مخلص به روستایی ها خدمت می رساندند. از همین روی بود که مردم با نهاد جهاد سازندگی، خیلی زود، همگرایی نشان دادند.
شهید محمد فتحعلیزاده به همراه گروهی از برادران جهاد، ماموریت پیدا میکند برای تکمیل پل رودخانه «آق چای» به روستای زنگلان چایپاره برود.
اواخر شهریور بود. هوا گرم و بچه های جهادگر، پر شور! بعد از یکی دو روز، خبر آمد که مصالح تمام شده است. تعدادی از دوستان، که با علاقه وافر پروژه را پیش می بردند، با شنیدن این خبر تو ذوقشان خورد. قدری دلخور شدندو در چادر کارگاهی باقی ماندند.
شهید فتحعلیزاده گفت: «این همه خلایق، این همه بنده خدا و مزارع چایپاره. بنده فعلا تغییر رسته می دهم». با همان لباس به یکی از مزارع آفتاب گردان می رود و با خوش و بش محلی و صمیمانه، شروع به کار می کند. صاحب مزرعه از وثار و متانت و مهارت کاری محمد خیلی خوشش آمد و از او می خواهد فردا هم به مزرعه او بیاید، به شرطی که حق الزحمه هم گرفته باشد. او هم با لبخند همیشگی قبول کرد.
فردا وقتی مشغول کار بودند از طرف جهاد، به سراغ مهندس فتحعلی زاده می آیند و دوستانش اورا مهندس صدا میکنند. صاحب مزرعه که در میابد اوضاع از چه قرار ست به عذر و تمنا مب افتد.
محمد او را در آغوش میگیردو می گوید: «حاجی هیچ قصدی نداشتم. می خواستم کارگریتان را بکنم. نه زیاد، نه کم. این دو روز بهترین ایام عمرم بود.»
