تا پیروزی نهایی مجاهد و استوار باشید
نوید شاهد استان آذربایجان غربی؛ شهید «علی خان احمدی» سال 1340 در شهرستان خوی متولد شد . مادر سخت كوشش عليرغم تمام مشكلات وتربيت صحيح فرزندان، لحظه اي كوتاهي نكرد و شهيد در دامان چنين مادري كه خود از اولاد رسول اكرم (ص) بود، پرورش يافت.
شهيد «علي خان احمدي» دوران ابتدايي را در محل تولد خود و دوران راهنمايي را در مدرسه شهيد مفتح شهرستان خوي به پايان رساند ولي بار سنگين هزينه زندگي و از كار افتادگي مادر موجب شد كه مقدمات ورود به ارتش فراهم گردد و اين بود كه در بحبوحه انقلاب وارد ارتش شد تا ضمن امرار معاش هدف مقدس انقلاب را كه همانا پيروزي مستضعفين است طي نمايد.
وي براي رشد فكري خود فعاليت هاي زيادي داشت. وي از فعاليت هاي جسمي نيز غافل نبود و به ورزش باستاني سخت علاقه داشت. انقلاب مسير تكاملي خود را چون نور درهم مي نورديد و چشم خفاشان كوردل را كورتر مي ساخت.
در اين لحظات بود كه آواي جغد شوم بر مرزهاي ميهن اسلاميمان بلند شد و جنگ ناخواسته اي بر ما تحميل شد كه بيانگر عمق نفرت و ترس و خشم ابرقدرت ها بود.
برادر «علی خان احمدي» همدوش ساير رزمندگان اسلام براي مبارزه با كفر صدامي، به جبهات حق عليه باطل شتافت. شوق ديدار معبود لحظه اي او را آرام نمي گذاشت.
او همچنان كه در وصيت نامه اش نيز نوشته است، عاشقانه مي خواست تا در حين عمليات پرچم پرافتخار لااله الاالله را خود بر بلنداي كاخ هاي ظلم و استكبار بلند كند و هم او آرزو داشت تا زندگي سرتاسر حماسه و افتخار را بر لوح تاريخ با قلم خونين وجود بنگارد و خط قرمز بطلان بر تمام محاسبات ابرقدرت ها و ايادي پست او بكشد و در اين عشق و آرزو مي سوخت كه ناگاه در تاریخ دوازدهم فروردین 1361، خمپاره زوزه كشان بر زمين نشست و تركش هاي خمپاره بر پيكر پاكش مسكن گزيدند و بعد از پنج روز مشقات و سختي ها، ناگاه نداي (يا ايها النفس المطمئنه ارجعي الي ربك ...) بلند شد و او را به ملكوت اعلي فرا خواند. او رفت، ولي چشم انتظار پيروزي نهايي اسلام و ظهور يگانه منجي عالم بشريت بود.
وصیتنامه شهید «علی خان احمدی»
بسم الله الرحمن الرحيم
«إنا خلقنا الموت و الحيوه ليبلوكم ايكم احسن عملا»
«ما زندگى و مرگ را آفريديم تا آزمايشتان كنيم كه كدام يك از شما بهترين عمل را داريد.»
حال بهترين اعمال رفتن راه خدا و پذيرش مقام الهى شهادت است.
مادر بزرگوارم، برادران عزيز و خواهران مهربانم، اكنون كه آماده اعزام به مأموريت غرب كشور و جنگيدن با دشمن خونخوار و نيز عازم جبهه هاي نبرد حق بر باطل به سمت گيلانغرب حركت مي كنم، از خداوند مي خواهم تا شهادتم را او قبول نمايد و از شما هم انتظار دارم كه به جاى گريه و زارى در شادى من شريك بوده و روحم را شاد كنيد.
ما امروز مي دانيم كه شرق و غرب نوكر خود صدام را آلت فعل خود قرار داده و لشكريان مزدور بعثي را با كمك ديگر مزدوران منطقه روانه خاك شهيد پرورايران كرده است و مي خواهد به گمان خود دين ما و ميهن ما را به زبوني بكشد و تماما، تلاش شرق و غرب براي دلسرد كردن، وبه انحراف كشيدن ملت ما و انقلاب و اسلام را دارند.
توصيه اى براى شما دارم؛ بنده ی حقیر از شما میخواهم كه جهاد را تا پيروزى نهايى ادامه دهيد و مسؤولين را تضعيف ننماييد، زیرا با این کارتان دشمنان را دلگرم میکنید، امیدتان به خداوند باشد زیرا، پيروزي انشاءالله با شماست.
هيچ گونه باكى از دادن اين خون بى ارزش در راه ميهن و دين و ملت را ندارم و عاشقانه خودم را فدای جمهوری اسلامی میکنم.
درست است من از دل پاك رستا برخاستم و در دامان فقر و سختي پرورش يافتم. در طي زندگي مشقاتي را متحمل شدم. سرانجام خط سرخ شهادت را برگزيده ام. مادر عزيزم، تو كه از سال 1342 جاي پدرم را نيز پر كردي احساس كمبودي را نداشتم. بدين وسيله از تو مي خواهم در قياميت خود ثابت قدم باشي و خواهرم به تحصيل خود ادامه دهد. تو محرم اسرار من بودي. ديگر آرزوهاي مرا آگاهي. تو حق زيادي به گردن من و برادران و خواهرانم داري. همه شما را به همديگر و جملگي به خدا مي سپارم. هميشه به ياد توهستم مادر.
همرزمان من، اي همسنگران، اي كاش مرا اين توان بود كه زندگينامه پرافتخار و سراسر حماسه خود را با خط سرخ شهادت به پايان برسانم.
مادر عزيزم، از اينكه زياد با شما درددل كردم پوزش مي طلبم.
فرزندت علي
روحش شاد و راهش پررهرو باد
