پا در قلب خطر می‌گذاشت

نوید شاهد آذربایجان غربی؛ پاسدار شهيد "ابراهيم عراقي" در سال 1341 در خانواده متدين، با مذهب شيعه ديده به جهان گشود. تحت تربيت هاي خانوادگي در محيطي بي آلايش و پاك نشو و نما يافت و بعد از گذراندن دوره كودكي به تحصيل پرداخت.

سال اول دبيرستان بود كه انقلاب شكوهمند اسلامي آغاز گرديد. همزمان با شروع انقلاب اسلامی با خلوص نیت و ایمان به پروردگار متعال، در راه پیروزی و به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی همگام با مردم مسلمان براي پيروزي انقلاب تلاش و مجاهدات می کرد و مبارزاتش را برای پیروزی و دفاع از جمهوری اسلامی و ضرورت شرکت در این امتحان الهی در نهادهای انقلابی را ادامه داد و هر جا ضرورت داشت به قلب خطر پا می گذاشت. تا اينكه انقلاب به ثمر رسيد و او در پايگاه مقاومت مسجد محل و حزب جمهوري اسلامي، خود را در خدمت انقلاب قرار داد.

با شروع جنگ تحميلي، داوطلبانه برای کمک به مجروحین جنگ به عنوان راننده آمبولانس در عملیاتهای غرب کشور و درگیری با حزب منحله دمکراتها به هلال احمر کمک می نمود  ضمن اینکه بعنوان پاسدار کمیته در کمیته مرکزی و پاسگاه گشتی و جبهه كردستان و مقابله با عناصر حزب منحله دمكرات و ... خدمت می کرد.

او از نظر عقيدتي و اخلاقي، يك سرباز راستين انقلاب بود و به امام خميني(ره) و اهداف عاليه نظام جمهوري اسلامي علاقه و دلبستگي زيادي از خود نشان مي داد. اینگونه بود که براي انجام وظيفه، پا در قلب خطر مي نهاد.

شهید بزرگوار با الهام از حاکمیت حق و اعتقادات اسلامی خود، اصل ولایت فقیه را و نظام جمهوری اسلامی و آرمانهای امام راحل بنیانگذار کبیر انقلاب را در جهت موافق اسلام می دانست و به خاطر آرمانهای بلند و عالی رهبر کبیر انقلاب این مجتهد و سید عالیقدر و برپایی اسلام ناب محمدی، مبارزه می کرد. براستی که او مبارزه کردن را از مولا حسین(علیه السلام) و عاشورای خونین آموخته بود. پیام به حق امام بزرگوار را در برپایی حاکمیت اسلامی و مبارزه با طاغوت و عدم پذیرش طاغوت شنید، پا به راهی گذاشت که می دانست یک مجتهد عالیقدر و بنده پاک خدا و بدور از هر گونه مظاهر مادی و با گرایشهای معنوی رهبری می کند. در این برهه از زمان، خداوند بندگان شایسته و بهترین جوانان را برگزید و در جریانات دفاع مقدس و... بعنوان یک امتحان الهی آنان را مقام والای شهادت عطا کرد. آنان که مخلصانه تسلیم حق شدند و با سرمایه جان با خدا معامله کردند. آنان که دل از ظواهر و مقام و فریبندگیهای دنیا بر داشتند و قدم به راه خدا گذاشتند. هر چند که خلاء حضورشان و یادآوری خاطرات و خصلتهای پاک آنها هرگز جبران پذیر نیست اما یاد سیدالشهدا و مظلومیت آقا و خاندان پاک پیامبر و بردباری و دشمن ستیزی بانوی کربلا زینب کبری(ع) تسلی خاطر است چرا که می دانیم شهادت هنر مردان خداست و اسلام با خون حسین(علیه السلام) زنده است وشهدای کربلای ایران شاهد بر پیروزی اسلام، و جاودانه زیستند و جنگیدند و افتخارانه شهید شدند.

شهید بزرگوار سرانجام بعد از سالها خدمت در راه هدف انقلاب و كنترل امنيت منطقه و مبارزه با قاچاق و گروهكهاي ضدانقلاب، دربیستم آبان سال 1363 در جاده پيرانشهر- سردشت طی مبارزه ای شجاعانه با عناصر ضدانقلاب به درجه رفيع شهادت نايل گرديد.