فرمانده ای که سه روز قبل از شهادتش وصیتش را نوشت + سند

 در آخرين وصيتى كه از «شهيد كريم طريقت» بر جاى مانده چنين آمده است:

 اى خصم دون و زبون                                       ما را از سر بريده می‏ترسانى‏

 اگر ما ز سر بريده می‏ترسيديم‏                          در مجلس عاشقان نمی‏رقصيديم‏

 در زمانى كه همه جنايتكاران، طاغوتيان، جبارانى كه دستشان تا مرفق به خون مستضعفان آلوده است و كمر به نابودى اسلام بسته‏اند و قصد نابودى انقلاب خونبار حسينيان را در سر دارند ما نيز مسئوليت شرعى داريم كه اگر توفيق پيدا كرديم در اين نبرد شركت نماييم كه در اين راه پيروزى و شهادت هر دو رستگارى و شهادت است و شكر خدايى را كه به ما سعادت جنگيدن در راهش را عطا فرمود.

 برادر جان؛ امروز روزى است كه بر همه ما حجت تمام شده است و هيچ عذرى نداريم. اگر كوتاهى كنيم به روسياهى ابدى گرفتار خواهيم شد. اين زندگى زودگذر دنيا ارزشى ندارد كه به واسطه آن زندگى ابدى آخرت را خراب كنيم. ما بايد برويم و رهرو صادق راه خونين شهيدان اسلام از صدر تاكنون بالخصوص با شهيدانى كه رفاقت داشتيم و فرمانده عزيزى كه با پيام نويدبخش خود حركتى بزرگ و هدفدار به سوى سعادت دنيوى و اخروى را داده‏اند و مى‏دهند. 

آرى اين است كه شهيدان شاهدانند، حىّ و حاضرند بر همه زمانها و مكانها و بر اعمال ما. شهيدانى چون آقامهدى (باكرى) كه با خون خود خط سرخى بر روى مستكبران مى‏كشد و با آن نگاههاى ربّانى كه هميشه همه رزمندگان را شاد و مسرور مى‏نمود و از ديدنش روحيه مى‏گرفتم و سر از پا نمى‏شناختم و با شهادتش ارزشهاى گم شده و فراموش شده انسانى و الهى را زنده كرد. مگر نشنيده‏ايم كه حسين(ع) آموزگار بزرگ شهادت با خون خود آزادگى و مختار بودن و عاشق بودن و الهى بودن انسان را مهر كرد و به همه تاريخ درس داد و قلب تاريخ را فتح كرد و شمع تاريخ شد و سوخت و به بشريت روشنايى بخشيد. حال بايد مثل شمع سوخت و شكافنده بين تاريكى و نور شد چنانكه مهدى و حميد... مرتضى شدند. از بسيجى شهيد تا مخلصينى چون برادران بزرگوار، شهيدان عزيز يوسف صبا... على مولايى، اوهانى، جوادى و ساير شهيدانمان كه در عرصه پيكار به لقاءاللَّه شتافتند و يا عملاً ثابت كردند كه بايد به خداوند بزرگ با قلب و روح و فكر و عمل و نيت ايمان آورد.

 مگر نه اين است كه مؤمن واقعى با خون وضو مى‏گيرد و به نماز عشق مى‏ايستد مگر اين نيست كه ارزش هر انسانى به عشق اوست. آرى آنها رفتند تا با خون خود با خط اصيل اسلام، همان خط انبيا و امامان و ولايت فقيه ميثاق ببندند و زنجيرهاى اسارت و بردگى و خودفروشى را پاره كرده و آزاد شدند و فقط براى خداى خود كار كرده و بر همه مسائل صبر نموده و بر مشكلات فائق آمدند، آنها رفتند و تمامى سنگرهاى ضدانسانى و ضدارزشى را فتح كرده و سرسپرده خدا و اسلام شدند. آرى ما هم بايد فدايى اسلام شويم و به اطاعت و عبوديت و اخلاص رسيده، اگر خدا بخواهد و توفيق پيدا كرديم وگرنه زندگى هر دو دنيا را باخته‏ايم.

 آن زمان روحها خالى از عشق خواهد شد. دلهاى بیعشق و بی‏حبّ محبوب، رگهاى جامعه بى‏خون ارزشهاى انسانى و الهى به دست فراموشى سپرده خواهد شد. همه در مردابهاى ضدانسانى غوطه‏ور خواهيم شد، كوله‏بار بشر به جز گناه چيز ديگرى نخواهد بود، آن لحظه‏ ها كه نه نور اميد است كه از دريچه‏اى بتابد كه ارزشى بيافريند و نه حركتى و نه ذوقى و نه شوقى آن وقت در آن لحظه هست كه خون شهيد با پيام شهيد، حركت شهيد به سوى خدا، عروج انسان به سوى خدا، پرواز او به سوى خدا خودنمايى مى‏كند و تمامى هستى را رونق مى‏بخشد و شراره‏هاى عشق را بر جان و تن سرد انسانهاى استحمار شده و استعمارشده و شيطان‏زده مثل من مى‏زند و باعث مى‏شود كه چهره واقعى انسانها به آنها نشان داده شود، آن وقت پيام شهيد نويد بخش حركتى بزرگ و هدف‏دار به سوى سعادت دنيوى و اخروى شود.

 اگر بخواهيم رستگار شويم بر ما باد كه پيرو ولايت فقيه باشيم و بدانيم كه خط ولايت فقيه در اين زمان همان خط (على) در عيد غدير خم باشد و خطهاى ديگر همان خطهاى انحرافى آن زمان میرود.

جنگ جنگ تا پیروزی

خدایا خدایا تا انقلاب مهدی (عج) خمینی را نگه دار

اگر بنده حقیر شهید شوم و لیاقت پیدا کردم مرا در پای مزار آقا مهدی خاک نمائید

منبع : اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران آذربایجان غربی