پیرو سرسخت خط امام بود/ روحانی شهید «محمد حسنی»

نوید شاهد آذربایجان غربی: روحانی شهید «محمد حسنی» سال1339 در شهرستان ارومیه متولد شد. بعد از اخذ دیپلم به حوزه رفت تا علوم دینی را از محضر بزرگان یاد بگیرد. همزمان با اوجگیری انقلاب در صف مبارزین قرار گرفت و بعد از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی به مقابله با گروهکهای مختلف وابسته به مزدوران پرداخت و با آغاز جنگ تحمیلی بارها عازم جبهه ها شد. به علت لیاقت و شایستگی که داشت، مسؤولیت عقیدتی - سیاسی لشکر64 ارومیه را بر عهده ایشان گذاشتند که سرانجام چهارم مهر سال 68 در مأموریتی بین سلماس و ارومیه، با ضدانقلاب درگیر و بعد از مبارزه ای شجاعانه به فیض عظمای شهادت نائل آمد. 

آقای محسنی، دوست و همکار شهید «محمد حسنی» از آشنایی خود با محمد می گوید: در بین سالهای62 و63 آشنایی من با ایشان صورت گرفت. وی در این سالها به عنوان «مبلغ» در واحد عقیدتی سیاسی لشکر فعالیت می کرد و در همان سالها به عنوان رئیس عقیدتی سیاسی تیپ دو پیرانشهر انتخاب شد. در همان ایام که یگانهای لشکر64 ارومیه در پیرانشهر مستقر بودند، هر چند وقت یک بار و در زمان فراغت از تحصیلات حوزوی در آنجا حاضر شده و به تبلیغ اسلام می پرداخت. آشنایی و دوستی ما ادامه پیدا کرد تا اینکه محمد در سال66 به عنوان مسؤول آموزشی عقیدتی سیاسی لشگر انتخاب شد و بعد از شهادت "دانشیان" با توجه به درایت و مسؤولیت پذیری وی به عنوان رئیس عقیدتی سیاسی لشگر برگزیده شد.

در دوران قبل از انقلاب و دوران وقوع انقلاب همان طور که دوستان و اطرافیان او تعریف می کردند، شخصی بسیار فعال و در پیروزی انقلاب سهمی بسزا داشت، به طوری که در همان دوران وقوع انقلاب یک بار در حین فعالیت مجروح می شود. در دوران آشوب و بحبوحه انقلاب، فعالیتها و مواضع سیاسی خود را محفوظ نگه می داشت و بطور مخفیانه فعالیتهایش را ادامه می داد.

بعد از پیروزی انقلاب، همچنان پیرو سرسخت خط امام بود و مواضع گروه هایی که مخالف انقلاب بودند، وی را بسیار زجر می داد و همیشه سعی می کرد تا مخالفین را ارشاد نماید و آنها را متوجه اشتباهات خود کند. موضع گیری سیاسی ایشان بسیار صریح و روشن بود و هیچ گاه با مسائل، دوپهلو برخورد نمی کرد و در بیانات و فعالیتهای خویش بسیار رک و صریح بودند.

ایشان در رابطه با مشکلات پرسنل ارتش و با توجه به زحمات شبانه روزی پرسنل ارتش در دشت و بیابان، همیشه به من -محسنی- و همکاران توصیه می کرد که از این زحمتکشان قدردانی به عمل آید و به خانواده های آنها رسیدگی شود. در همان ایام که در شرکتهای مسکن ارتش اختلاس صورت رفته بود، وی شبانه روز جهت پیگیری مسئله تلاش می نمود و برای ما بسیار توصیه می نمودند که اجازه ندهید تا منافقین و دشمنان حقوق مردم را به کام خویش ببلعند. همچنین ما را به حفظ مواضع جمهوری اسلامی بسیار توصیه می نمودند.

بزرگترین آرزوی ایشان پایداری نظام جمهوری اسلامی و تداوم اهداف حضرت امام و نابودی گروه ها و احزاب مخالف انقلاب بود. همیشه دعا می کرد تا انقلاب برای همیشه تداوم یابد و اخوت و برادری و صلح بین نیروهای ارتش و سپاه و اقشار مختلف جامعه ایجاد و قوت یابد.

برخورد ایشان با اطرافیان بسیار حسنه بود. با مسؤولین لشکری و کشوری برخوردی مسؤولانه داشتند. با سربازان و زیردستان خود بسیار روابط حسنه ای داشتند و هیچگاه بدون دلیل سربازان را مورد توبیخ قرار نمی داد. در نماز جمعه و در مسجد و مزار شهدا همیشه دیگران اطراف وی جمع می شدند و مسائل خود را با وی در میان می گذاشتند و ایشان با خوشرویی و شوخ طبعی با آنها برخورد و به سؤالاتشان پاسخ می دهد.

همه او را دوست داشتند و دیگران به حال سربازان و نیروهای تحت فرمان او غبطه می خوردند و می گفتند خوشا به حال شما که چنین مسؤول مهربانی دارید و به راحتی می توانید مشکلات و مسائل خود را با وی در میان بگذارید. من به صراحت و به دور از تکلف می توانم بگویم که شهادت این دو عزیز، شهید «حسنی» و شهید «دانشیان» کمر مرا شکست و اثر بسیار سوئی بر روی بنده داشت. یاد این شهیدان همیشه در دل من زنده هست.

فردی بسیار منظم و دقیق بود و به منظور رسیدگی به فعالیتهای اجتماعی و جمعی، برنامه ریزی بسیار دقیقی داشت و اهمیت تمام امور برایشان به یک اندازه بود. من که نزدیک ترین فرد به ایشان بودم، مشاهده می کردم که برای تمام امورات خویش برنامه ریزی دارند و از هیچ فعالیت جمعی غافل نمی شدند. با وجودی که مسؤولیتهای خویش را به نحو احسن انجام می دادند، از جمله شرکت در مراسم و مزار شهدا، شرکت در سمینارها، غافل نشدن از امورات خیر و شر پرسنل و همکاران و سهیم شدن با آنها. در کل هیچ گاه خود را جدای از اجتماع و فعالیتهای جمعی نمی دانست.

مهربانی و شجاعت ایشان بسیار بارز بود و به نظر من، وجود و تحقق این دو خصوصیت در شخصیت و وجود یک انسان کافی است تا او را به مرحله تقدس برساند. ایشان با پرسنل و همکاران بنده بسیار مهربان بودند و همچنین با خانواده خویش نیز بسیار مهربان بودند و علاقه فوق العاده ای به خانواده خویش داشتند. همچنین شهید از شجاعت فوق العاده ای برخوردار بودند و با توجه به اینکه در چندین عملیات با ایشان همرزم بودم، مشاهده می شد که ایشان شجاعانه با همان عبا و عمامه در صحنه حاضر می شدند و پا به پای رزمندگان می جنگیدند. در مناطق کردنشین فعالیت و حضور مستمر داشت و حتی ما به شوخی در مناطق کردنشین به او می گفتیم که در این منطقه، لباس روحانی نپوشید اما ایشان می گفت: اگر قرار است شهید بشوم، می خواهم با همین لباس شهید بشوم. در برخورد با مسؤولین نیز بسیار شجاع بود. با اینکه برای موقعیت شغلی و تحصیلی آنها احترام قائل بودند، در بیان نظرات خویش بسیار قاطع و صریح بودند و در این راه هیچ گاه حفظ مقام و موقعیت خویش را در نظر نمی گرفتند.

خاطرم هست شهید «دانشیان»، قصد عزیمت به مکه معظم را داشتند که من و شهید حسنی جهت بدرقه ایشان به تهران رفتیم. بعد از بدرقه ایشان، در راه بازگشت وقتی که به مراغه رسیدیم، ایشان به من گفت: به مناطق عملیاتی برویم. ما نیز به جای بازگشت به ارومیه به مناطق عملیاتی در پیرانشهر رفتیم. زمانی که به پیرانشهر رسیدیم در منطقه ای به نام کلاشین عملیات محدودی وجود داشت که ما نیز به آنجا  رفتیم و مشاهده کردیم که جنگ تن به تن صورت گرفته است. من به شهید حسنی گفتم که شما تشریف داشته باشید تا ما به همراه عکاس و فیلمبردار از عملیات فیلمبرداری نماییم اما ایشان قبول ننمودند و پا به پای ما وارد صحنه شدند. بعد از جنگ تن به تن توسط هواپیمای دشمن، بمب خوشه ای انداخته شد و من در آن لحظه گمان کردم که همه چیز از بین رفته ولی بعد از مدتی که گرد و خاکها خوابید، دیدم شهید «حسنی» به همراه فیلمبردار با شجاعت تمام بر روی پاترول نشسته است.

منبع: اداره اسناد، هنری و انتشارات بنیاد شهید آذربایجان غربی