دلاورمردیهای فرمانده رشید اسلام حسین بایزیدی

شهيد حسين بايزيدي فرزند قادر در سال1340 در روستاي شندره از توابع شهرستان سردشت از دامان پاك خانواده اي متقي و پرهيزكار متولد گرديد. در زمان كودكي وي خانواده اش با فقر و محروميت دست به گريبان بود و اين مسئله او را به شدت رنج مي داد و روح و روانش را آزرده مي كرد. تحصيلات ابتدايي را در مدرسه كوچك روستا به پايان رساند و براي ادامه تحصيل، روانه شهرستان سردشت شد و همزمان با طليعه انقلاب اسلامي در مدرسه چهارده آذر موفق به اخذ مدرك سوم راهنمايي شد.

شهيد بايزيدي در تظاهرات و مبارزات مردمي ملت ايران حضور فعال داشت و با پخش تصاوير و پيامهاي امام، وفاداري خويش را نسبت به امام و انقلاب اثبات و نفرت و انزجار خود را نسبت به ظلم و بيداد حكومت منفور پهلوي ابراز میداشت. جاذبه انقلاب، حسين را كه روحي حساس داشت و بسيار باشهامت بود، چنان مجذوب خود كرد كه به عنوان بسيجي همكاري خود را با سپاه پاسداران شروع كرد و به عضويت رسمي سپاه درآمد. حركتهاي ايذايي گروهك هاي ضدانقلاب در منطقه و آغاز جنگ تحميلي رژيم بعثي، حسين را چون شير ژيان خروشان نموده بود و در پاكسازي روستاهاي منطقه و جبهه جنگ تحميلي حماسه هاي شاياني از خود نشان داد، به طوري كه نام او لرزه بر اندام ضدانقلاب مي انداخت. شهيد پس از آن كه به عنوان بسيجي وارد سپاه پاسداران شد به علت علاقه زياد و رشادت بي نظير به زودي پاسدار رسمي شد و در ركاب فرماندهان و سرداران رشيدي چون شهيد حاج علي اكبري و ديگران، در ميدانهاي نبرد درس مردانگي و پايمردي آموخت. تا سرانجام خود نيز فرمانده شد و چون شير درنده در قله كوه ها و لابلاي جنگلهاي منطقه سردشت، شمشير اسلام را به روي دشمنان دين مي كشيد و وجب به وجب ضدانقلاب را از روستاهاي منطقه به عقب مي راند.

از خصوصيات بارز شهيد، داشتن روحيه اي قوي، وقار و متانت، خوشرويي با ديگران، بي توجهي به ماديات در عين فقر، صبر و حوصله و اعتقاد و علاقه قلبي به اسلام و انقلاب بود و در اين راه از هيچ كوششي فروگذار نكرد.

شهيد يك فرد متقي، باايمان، خوش اخلاق و مهربان و خوش رفتار بود و اوقات فراغت خود را با ديدار از اقوام و فاميل و رفتن به دامان طبيعت و ورزشهاي محلي و مطالعه طي مي كرد.

 شهيد هنگام مراجعه از عملياتهاي خود با وجود خستگي زياد، نسبت به افراد خانواده و زن و فرزندش بسيار مهربان بود و تا جايي كه مي توانست به آنها محبت مي نمود، به آنها روحيه مي داد و از رشادتها و موفقيتهاي خود راضي بود و خداوند را سپاس مي كرد. تربيت مذهبي حسين در محيط خانواده و غيرت و شجاعت وي و همچنين راهنماييهاي پدر جوانمردش، وي را طوري بار آورده بود كه نمي توانست شاهد اين همه ظلم و تجاوز و بي حرمتي به اسلام باشد. ولي او ساكت ننشست و براي نيل به اين اهداف بهترين راه مبارزه با بيدادگري را در همكاري با سپاه پاسداران تشخيص مي داد كه مشتاقانه و در نهايت اخلاص آن را برمي گزيند و كوه و دشت و جنگل منطقه را بر دشمن تنگ مي نمايد و همچون شير بر دشمنان مي تازد و اين رشادت و از جان گذشتگيها بود كه وي را به يك فرمانده لايق و كارآزموده و موفق تبديل نموده بود و از وي مردي ساخته بود كه تاريخ كمتر از اين مردان سراغ دارد. سرانجام اين فرمانده رشيد اسلام و دلاور پس از سالها مبارزه و ايثارگري در تاريخ 24/03/1372 پس از ساعتها نبرد سخت و خونين و رويارويي در روستاي گولان به درجه رفيع شهادت نائل گرديد.

روحش شاد و يادش گرامي باد

با توجه به اينكه نام شهيد حسين بايزيدي و دلاوريهاي وي، آرام و قرار را از دشمنان قسم خورده جمهوري اسلامي گرفته بود، يكي از خاطرات شهيد در اين رابطه بدين قرار است:

روزي شهيد بايزيدي به اتفاق شهيد علي رشيدي در منزل يكي از اهالي روستاي سارتكه مهمان بودند. دشمنان انقلاب كه دائماً در تعقيب آنان بودند، از اين جريان باخبر مي شوند و فرصت را غنيمت شمرده و با نيروهاي زياد منزل را در محاصره خود قرار داده و با سلاح هاي سبك و سنگين آن خانه را گلوله باران مي كنند و به آتش مي كشند. ولي شهيد بايزيدي با رشادت و پايمردي بي نظير خود، با آنان به مقاومت برخاسته و با به هلاكت رساندن يك نفر از آنان حلقه محاصره را درهم مي شكند و صحيح و سالم نجات پيدا مي كند. ايشان در ميدان نبرد، مردي رشيد و دلاور بود و از كشتن و ترس واهمه اي نداشت. هر مأموريتي كه به وي مي دادند با كمال ميل آن را انجام مي داد و برايش مهم نبود كه به كجا برود و يا با چه كسي بجنگد. تمام سعي و تلاش خود را براي حفظ دستاوردهاي انقلاب و نابودي دشمنان فريب خورده به كار مي گرفت.