«لطف خفیه الهی» و نقطه عطف پیروزی انقلاب اسلامی
آیا امام معتقد بودند که ساواک فرزندشان، حاج آقا مصطفی را کشتند؟
فرزند برومند امام خمینی، حاج آقا مصطفی، فارغ از انتساب ایشان به امام خمینی(س) و نقش بارزشان در جریانات سیاسی مهم زمانشان، از لحاظ علمی، شخصیتی جامع، دقیق و عمیق داشت، بینشی شگرف و ژرف در مسائل اجتماعی داشت و به حق و به اذعان اکثریت قریب به اتفاق حاضران و درک کنندگان آن زمان، تا زمان حیات پر برکتشان یکی از ارکان اساسی نهضت بودند که با رحلتشان، خون تازه ای به رگ های نهضت جاری ساختند و قوتی تازه به زانوان انقلابیون بخشیدند.
نوید شاهد: یکی
از ویژگی های امام تأکید بر این بود که مطلبی را نگویند که خدای ناکرده،
فاقد اعتبار و صحت باشد. یکی از مهم‌ترین این موارد، انتساب فوت مرحوم حاج
آقا مصطفی به ساواک بود. اگرچه در آن شرایط خاص مبارزه که در حال اوج‌گیری
بود، و جایگاه برجسته‌ای که مرحوم حاج‌آقا مصطفی در امر مبارزه داشت و
می‌توانست در آینده نیز این نقش را ایفا کند؛ افزون بر این رژیم شاه در
کشتار انقلابیون کوتاهی نمی کرد و در همان سال ها تعدادی از آنان را از
دم تیغ گذرانده بود و پیش از آن نیز مخالفان خود را در عراق ترور کرده بود.
از
سوی دیگر فوت حاج آقا مصطفی بسیار غیر منتظره و بدون پیش زمینه بود، در
نهایت و به طور طبیعی این ذهنیت پیش می آمد که رژیم و ساواک در این فاجعه
دست دارند و به همین دلیل ایشان به سرعت، شیهد لقب داده شدند، ولی امام
خمینی(س) هیچگاه چنین ذهنیتی را منعکس نکرد. زیرا دلیلی شرعی بر انتساب این
اتهام نداشت و با تحلیل و ظن و گمان نیز نمی توان دیگران را متهم کرد،
حتی اگر این دیگری شاه یا ساواک باشد. چنین برخوردی به اعتبار و استحکام
ادعاهای دیگر امام خمینی(س) می افزود و این درسی آموزنده برای همه ماست که
پیش از علم و یقین به امری، نه تنها آن را بیان نکنیم بلکه به قضاوت آن
ننشینیم.
منبع: پرتال امام خمینی
