بسیجی که وظیفه خود را دفاع از نظام انقلاب اسلامی می دانست

 نوید شاهد آذربایجان غربی: «شهيد خدير بابكان ديزجي» بیست و نهم اسفند 1343 درروستاي جلبر، از محال دول، از توابع شهرستان اروميه درخانواده ی متعهد به اسلام و قرآن به دنیا آمد. بعد از گذراندن دوران طفوليت به تحصيل پرداخت و تا كلاس دوم راهنمائي درس خواند. وی نیز مثل سایر همسن و سالای خود هم به دلیل اوضاع نامساعد اقتصادی و هم عدم امکانات آموزشی از عشق و علاقه خود همان تحصیل دست کشید تا در جهاد کسب روزی حلال در کنار پدر زحمتکش خود به امرار معاش خانواده کمک رساند، و در کار کشاورزی به پدرش کمک می کرد و گاهی هم در دامداری دوش به دوش پدرش برای تامین مخارج زندگی هر گونه سختی و مشقت را به جان می خرید.

    با پیروزی انقلاب شكوهمند اسلامي، او از دوستداران و علاقمندان انقلاب گرديد و پا به پاي مردم مسلمان در صحنه هاي انقلاب شركت نمود و همگام با مردم در شكستن طاغوت و برچيدن ظلم و ستم تلاش و كوشش كرد، از همان دوران نوجوانی به معرفت اندوزی و ادب آموزی مشغول بود و در فعالیت های انقلابی مردم مسلمان در براندازی حاکمیت پلید ستمشاهی شرکت داشت و همیشه در محل کارش با دوستان و همسن و سالانش دررابطه با انقلاب و آرمان هایش حرف می زد. گاهی بین آنان مشاجره لفظی نیز پیش می آمده که وی باز در صدد متقاعد کردن دوستانش می پرداخت.  همین اخلاق و رفتار ملایمش در میان اقوام و دوستانش زبانزد شده و  او را به عنوان یک الگوی انسانی مثال می زدند. وی اعتقاد داشت که امام خمینی تنها کسی است که می تواند ظلم و ستم را از خاک ایران بیرون براند و یک کشور مقتدر را سر کار بیاورد.  

وی هرگز در به ثمر رسیدن انقلاب کوتاهی نکرد، بلکه امام خمینی را پیامبری برگزیده از جانب خدا می دانست که برای مبارزه با ستم مبعوث گشته است. او انسانی معتقد به نظام وارزش های مقدس انقلاب بود. هرگز تردید به دل راه نمی داد و در راه رسیدن به اهداف انقلابی اش، لحظه ای شک و تردید نکرد.

      وی هر چند زندگی سختی داشت، هرگز فریب دشمنان داخلی را نخورد وارسته به مردم آگاهی می داد و آنان را از مکر دشمنان داخلی با خبر می کرد، با این اهداف بلند انسانی اش، به نظامی مقدس و آرمانی والاتر می اندیشید، منافقان به هر طریقی می خواستند به او گزند رسانند. ولی خدیر بایکانی از آنان نمی ترسید و لحظه ای دست از آرمان هایش نکشید و باز هم به آگاهی مردم روستا همت گماشت. 

« مردم عزیز از منافقین نترسید. آنان شاید به شما وعده های پول و زرق و برق دنیوی را بدهند؛ اما هرگز به جان شما رحم نکرده و حتما به قتل خواهند رسانید. زرق و برق دنیوی مبادا چشمتان را کور کند. زندگی با ذلت را هرگز قبول نکنید. این انقلاب برای احترام و مکرمت انسانی آمده است. این انقلاب به سنی و شیعی مذهب با یک چشم می نگرد. همه ی ما وظیفه داریم از نظام دفاع کنیم و دست این منافقان را از وطن کوتاه کنیم.» 

    سرانجام شهید عزیز،با حمايت و پشتيباني از جمهوري اسلامي در منطقة خود، خشم ضد انقلابیون منطقه را برانگيخت و در هجدهم دی ماه 1359، در زادگاهش هنگام درگیری نیروهای خودی با گروه های ضد انقلاب بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. روحش شاد و يادش گرامي باد!

منبع : اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران آذربایجان غربی