آخرین اعزام عاشقانه
سه‌شنبه, ۲۷ شهريور ۱۳۹۷ ساعت ۱۵:۵۲
در آخرين اعزام چنان عاشقانه با افراد خانواده خداحافظي مي كرد مثل اينكه برايش الهام شده بود. خيلي سفارش تربیت و تحصیل بچه ها را مي كرد.
نوید شاهد آذربایجان غربی: شهيد «علي اصغر جوادي اهرنجاني» در سال 1317 در روستاي «اهرنجان» سلماس ديده به جهان گشود. در محیط پاک و بی آلایش روستا رشد کرد و تا پایان ابتدایي درس خواند سپس بخاطر علاقه خاصي که داشت وارد ارتش شد. لباس ارتش بر تنش بود اما هدفش تنها حمایت و پیروزی ملت ایران بود. با شروع ناآرامیها در منطقه کردستان، مدتي در كردستان خدمت کرد و با آغاز جنگ تحمیلی در جبهه هاي جنوب كشور به مبارزه پرداخت تا اینکه در بیست و چهارم شهریورماه سال 1361 بعد از 5 سال دفاع مقدس در منطقه عملياتي سومار به همراه لشكر 64 اروميه مشغول مبارزه بود كه در اثر اصابت تركش خمپاره به درجه رفيع شهادت نایل آمد.
شهيد «علي اصغر جوادي اهرنجاني» فرزند عظيم در بیست و پنجم مهر سال 1317 در يك خانواده متوسط، مومن و متدين در روستاي زیبا و با صفای اهرنجان از توابع شهرستان سلماس ديده به جهان گشود.
علی اصغر دوران کودکی خود را در روستا و در کنار خانواده به بازیهای کودکانه پرداخت و در محیط پاک و بی آلایش روستا رشد کرد. پس از سپري كردن دوران طفوليت و پرورش يافتن در محيطي كاملا مذهبي پا به محيط تعليم و تربيت نهاد و تحصيلات ابتدایي را تا كلاس ششم ابتدایي نظام قديم به پايان رساند. سپس در کارها به پدرش کمک کرد تا عصای دست پدر مهربانی که تمام زحمت خانواده بر دوش او بود، باشد. روزها بدینگونه سپری گشت تا اینکه پس از چند سال وارد ارتش شد، چرا که به خدمت در ارتش علاقه خاصي داشت.
پس از دو سال تصمیم به ازدواج گرفت و با دختر پاک نهاد از خانواده ای متدین ازدواج کرد و ثمره اين زندگي مشترك 4 فرزند به يادگار مانده از شهيد است.
شهيد به شغل خود در ارتش علاقه داشت و دفاع از كشور را يك وظيفه ملي مي دانست. لباس ارتش بر تنش بود اما هدفش تنها حمایت و پیروزی ملت ایران بود. در اوايل انقلاب به همراه ساير برادران ارتشي در به ثمر رسيدن انقلاب فعاليت داشت.
بعد از پیروز شکوهمند انقلاب اسلامی و با شروع ناآرامیها در منطقه کردستان، مدتي در كردستان خدمت کرد و با آغاز جنگ تحمیلی در جبهه هاي جنوب كشور به مبارزه پرداخت. بارها مجروح گردید اما هربار شوق و اراده اش برای دفاع از میهن بیشتر می شد حتی یک بار در سال 1359 از ناحيه پا به شدت مجروح و در بيمارستان اروميه بستري گرديد که بعد از بهبودي نسبي دوباره عازم ميدان نبرد گرديد.
فردي مومن و متدين و داراي روحيه نظاميگري بود و به ميهن خود عشق مي ورزيد. علاقه خاصي به امام راحل داشت و اعتقاد راسخ به ولايت فقيه داشت. چون دفاع از كشور و انقلاب را وظيفه و تكليف شرعي مي دانست. لذا از اول جنگ هيچ وقت در خانه پيدايش نشد، مگر چند روز مرخصي.
همسر شهيد در مورد آخرين وداع و زمان اعزام به جبهه شهيد چنين می گوید:
«علي هميشه به جبهه مي رفت و جبهه رفتنش برايش خيلي معمولي بود ولي در آخرين اعزام چنان عاشقانه با افراد خانواده خداحافظي مي كرد مثل اينكه برايش الهام شده بود. خيلي سفارش بچه ها را مي كرد و مي گفت بعد از من تو براي اينها در حكم پدر و مادر خانواده خواهي بود. سعي كن از تحصيل عقب نمانند و تحت تربيت صحيح اسلامي بار بيايند و نمازهاي خود را در اول وقت به جاي بياورند».
در مسلخ عشق چز نكو را نكشند روبه صفتان زشت خو را نكشند
گر عاشق صادقي ز مردن مهراس مردار بود هر آن كه او را نكشند
شهید علی اصغر جوادی سرانجام دربیست و چهارم شهریورماه سال 13614 بعد از 5 سال دفاع مقدس در منطقه عملياتي سومار به همراه لشكر 64 اروميه مشغول مبارزه بود كه در اثر اصابت تركش خمپاره به درجه رفيع شهادت نایل آمد.
روحش شاد و يادش گرامي
منبع: پرونده فرهنگی بنیاد شهید آذربایجان غربی
نظر شما
