شهادت را تولدي دوباره مي دانست

نوید شاهد آذربایجان غربی: شهید خلبان علی اكبر مردانی خامنه متولد 1332، در دوازده سالگی مادرش را از دست می دهد اما با کمک پدر و همت والایش تحصیلش را ادامه داده و وارد دانشکده افسری نیروی هوایی می شود و لباس خلبانی بر تن می کند. این غیور مرد آذربایجانی که ستوان یکم ارتش بود و کارشناسی علوم و فنون نظامی را در دانشگاه افسری تمام کرده بود، داوطلبانه در جبهه خدمت می کند و بالاخره بعد از ماموریتها و خدمات بسیاری که در راه اسلام کرد در چهارم اردیبهشت سال 1364 در شهر دزفول و در جريان بمباران هویزه به فیض و سعادت شهادت نايل آمد.

جام شيرين شهادت را علي مردانه زد

                   بهر ديدار خدا بايد چنين پيمانه زد

پشت پا زد بر جهان و دامن جانان گرفت

                   راه و رسم عاشقان و شيوه مردان گرفت

افسر خلبان علی اكبر مردانی خامنه، متولد 1332 در اروميه چشم به جهان می گشاید.

تنها دوازده سالش بود كه مادرش را از دست داد و از وجود نعمت مادر محروم شد. علی اکبر نوجوان گرچه از محبت و توجهات مادر بي بهره مانده بود، اما پدری توانمند و با محبت داشت که جای خالی مادرش را برایش پر می کرد، با کمک پدر توانست مراحل مختلف تحصيلي را با موفقيت در مدارس ورهرام، 6 بهمن، فردوسي، و فروغي طي كرده و پس از دريافت ديپلم وارد دانشكده افسري نيروي هوايي گرديد و اين گونه بود كه لباس مقدس افسري خلباني زيبنده پيكرش شد.

 با خانواده نجيبي وصلت نمود و صاحب يك پسر و دختر گرديد.

به گواهي همسرش براي او و دو فرزندش نه تنها شوهري مهربان و پدري فداكار بود، بلكه يك دوست دلسوز و واقعي بود.

اراده اي استوار و ايمانی خلل ناپذير داشت. احساسات مذهبي او از اوان كودكي شكوفا شده بود و مانند چراغي روشنگر راه زندگيش بود.

در محيط كار از جمله افسراني بود كه دل خوشي از رژيم شاه نداشتند و پيش آمدن انقلاب را مغتنم مي شمردند و در فرصتهایی که پیش می آمد، در راه امام و انقلاب قدم بر می داشتند.

به طوري كه با پيروزي انقلاب احساس مي كرد كه به حصول آرزوها و آرمان هاي مقدس خود نزديك تر مي شود، لذا با قلبي سرشار از عشق به امام خميني(ره) آماده ايثار و جانبازي شد و داوطلب خدمت در مناطق جنگي گرديد و در سال 1360 نیز به پايگاه هوايي دزفول منتقل شد.

علی اكبر در برابر گروهكها و افراد ضدانقلاب موضعي قاطعانه داشت و جنگ تحميلي عراق عليه ايران را بهانه اي براي دخالت بيگانگان و ابرقدرتها در سرنوشت مسلمانان ايران مي دانست و صدام را آلت دست آمريكا مي پنداشت.

امام (ره) را رهبر مقتدر انقلاب اسلامي و موجد جمهوري اسلامي ايران و ايران را پيشرو كشورهاي اسلامي در ايستادگي در مقابل آمريكا و شوروي جهانخوار به حساب مي آورد؛ و خود را موظف مي دانست كه با تمام وجود در برابر تهاجم نظامي وحشيانه صدام، از ميهن و دين خود دفاع كند.

اين افسر غيور نيروي هوايي از كار و مأموريت هاي پياپي خود احساس خستگي نمي كرد و از ضرباتي كه با راكت و موشك به هواپيماهاي دشمن وارد مي كرد، احساس غرور و شادي مي نمود. این غیور مرد آذربایجانی که ستوان یکم ارتش بود و کارشناسی علوم و فنون نظامی را در دانشگاه افسری به نحو احسن به پایان رسانیده بود تا اینگونه در اه اسلام و امامش به دفاع از وطنش برخیزد، و متجاوزان را از خاک میهنش بیرون سازد. او شهادت را تولدي دوباره و نقطه آغاز عروج و قرب به خدا مي دانست و  وصول به چنين فيضي را از صميم دل طالب بود.

شهيد علی اكبر مردانی كه به راستي مردانه در برابر دشمن متجاوز پاي فشرد و توانست چند هواپيماي دشمن را سرنگون كند، بالاخره بعد از ماموریتها و خدمات بسیاری که در راه اسلام کرد در چهارم اردیبهشت سال 1364 در شهر دزفول و در جريان بمباران هویزه به فیض و سعادت شهادت نايل شد و روح پرفتوحش به سوي خدا شتافت.

روحش شاد و يادش گرامي باد

منبع: اداره اسناد، هنری و انتشارات بنیاد شهید آذربایجان غربی