هميشه بر اتحاد و اتفاق مسلمين تأكيد داشت

نوید شاهد آذربایجان غربی: شهيد معظم عبدالكريم مصطفی پور آذر (شهريكندي) در سال 1305 در روستای «شهريكند» از توابع شهرستان مهاباد متولد شدند. کریم از روحانیون قرآنی بود که در مهاباد پس از اقامه نماز جماعت ظهر در مسجد مولوی مهاباد در دومین روز ازعید نوروز، دومین روز فروردین ماه سال 61 توسط گروهك‌های ضدانقلاب به درجه رفيع شهادت نايل آمدند.

بزرگمردی كه تاريخ مهاباد مثل آنرا كمتر خواهد ديد، با تير ستمگری در خون مي‎غلطد و گل هميشه بهار و خوشبوی گلستان علوم انسانی را در سوز و سرمای صحرای جهالت و تاريكی پرپر مي‎كند. دريغ و درد بر فقدان چنين مردي بزرگوار.

هنگامي كه از دريای بيكران علم و معرفتش قطره قطره به نام سخنرانی به خورد مردم مي‎داد و آواي ملكوتي قرآن را به گوش مردم می‎رساند، لذا بهشت خدایی را مجسم می‎كرد و همه از پير و جوان، زن و مرد شيفته سخنان بديع و شيوايش می‎شدند.

او از باده حق و حقيقت نوشيده و سرمست در راه «صراط المستقيم» گام برمي‎داشت و چون خورشيد تابان راهنمای عالم و روشنگر تاريكی ها بود و از شبپره‎های گناه جهان ظلمت و جهالت دور بود.

الهي گناه اين مرد روحانی و اين عالم ربانی جز خير و صلاح مردم و جز آموختن پيام قرآنی چه بود؟ كه ستمگران كوردل طاقت وجودش را نداشتند؛ مگر غير از اين بود كه سخنانش در پای منبر مساجد؛ مستمعينی از جن و انس داشت.

تو اي منافق كوردل از چه طايفه و تباری كه ترحم و مردانگی نداری؟ حتما از شراره‎های گرم و داغ اسفل السافليني؟ همجوار شيطان خبيث هستی؟ كه قلب تاريكت هيچ گرايشی به نور خداوندی ندارد؟ وگرنه هيچ دلی را يارای به شهادت رساندن چنين مرد بزرگواری نبود.

عبدالكريم در سال 1305 در روستای «شهريكند» از توابع مهاباد در يك خانواده روحانی و مذهبی و مكتبی ديده به جهان گشود. پدر مهربانش علوم مقدماتی اسلام را به آموخت و چون از هوش و درايت و استعدادش بینظیرش با خبر بود او را برای كسب علم و معرفت به روستاهای همجوار و محضر روحانيون مختلف فرستاد تا نزد آنها درس علمی و فقهی بیاموزد و به مقام والايی برسد.

او در آغاز جوانی به سمت امام جماعت مسجد مولوی مهاباد منصوب شد و همچنين به استخدام اداره آموزش و پرورش مهاباد درآمد.

او نه تنها در منبر مسجد، بلكه در دبيرستان‌ها نيز جوانان را از انقلاب و اهداف آن آگاه مي‎ساخت.

 او نیز مبارزه عليه رژيم طاغوت را آغاز كرد و فعاليت‌هاي خويش را در اين راستا پنهاني انجام مي‎داد و گاهي هم در موعظه‎هايش آشكارا از ظلم و ستم رژيم پهلوي افشاگري مي‎كرد.

در اوج‎گيري انقلاب شكوهمند اسلامي ايشان نيز مثل اكثر روحانيون مبارز و متعهد مردم را تشويق و ترغيب مي‎كردند.

به علت جذابيت گفتارش همه مجذوب و شيفته او مي‎شدند. هميشه بر اتحاد و اتفاق مسلمين جهان بخصوص مسلمانان ايران تأكيد داشت و در اين راستا از هيچ كوششي دريغ نمي‎كرد. او در پيشبرد اهداف انقلاب اسلامي با رهبر كبير انقلاب حضرت امام خميني(ره) هميشه هم صدا بوده و پيامهايش را با گوش جان مي‎شنيد و آن را براي ديگران تفسير و تأويل مي‎كرد.

 بخاطر جانبداری از امام و رهبرش، مورد اتهام گروهك‌ها واقع شدند و سرانجام در دومین روز از فروردین ماه سال 61 در محراب عشق و ايمان به دست افراد وابسته به گروهك ضد انقلاب ترور شده و به شهادت رسيدند.

پيكر پاكش در روز سوم فروردین 61 ساعت ده صبح با شركت كليه اقشار مردم و مسؤولين شهر و روحانيون مركز اسلامي غرب كشور از مسجد مولوي به طرف آرامستان بداق سلطان تشييع و در جوار شهيدان ديگر اين مرز و بوم به خاك سپرده شد.

درود و بر روان شهيد محراب مهاباد استاد شهريكندي بزرگوار.

منبع: مرکز اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران