به من بگویید «شهید»

نوید شاهد آذربایجان غربی؛ پاسدار شهيد "ناصر حبيب زاده" به سال 1339 در شهرستان اروميه، در ديده به جهان گشود. بعداز گذراندن سنين طفوليت راهی مکتب علم و دانش شد و با وجود تمام سختی ها به تحصیلاتش ادامه داد و موفق به اخذ مدرك ديپلم گرديد. بعد از انقلاب براي اشاعه فرهنگ و افكار انقلابي در روستا، اقدام به تشكيل كلاس هاي قرآن نمود و كمك به مستمندان و فقرا را يك وظيفه تلقي مي كرد. بعد از اتمام دوره سربازی به عضويت بسيج درآمد سپس به عضویت سپاه پاسداران درآمد و عاشقانه رهسپار مناطق جنگي شد. با اعتقاد و غيرت و جوانمردي به مدت سه سال در نبرد حق عليه باطل شركت نمود و سرانجام  نوزدهم آبان سال 1361 در منطقه سومار، بر اثر اصابت گلولة دشمن به درجه رفيع شهادت نايل گرديد و عاشقانه به ديدار معبود شتافت.

 خاطره ای از نقل از همرزم شهید:

نصر من ا... و فتح قریب

انا ا... و انا الیه راجعون

با درود به رهبر کبیر انقلاب اسلامی امام خمینی و با سلام بر شهیدان راه ا...

ضمن عرض سلام و تسلیت و تبریک به شما و خانواده تان از درگاه خداوند باری تعالی صبر برای شما و خانوادتان خواستارم، برادر رسول شما باید افتخار کنی که برادرتان در راه اسلام قدم برداشت و در آن راه شهید شد و به ملأ اعلا پیوست، روانش پاک و روحش شاد باد.

روزی که در بسیج مستضعفین به جبهه ثبت نام کردم با برادرتان ناصر آشنا شده و پیمان دوستی و برادری باهم بستیم. از آن روز هر کجا می رفتیم با هم بودیم. با هم یکجا می ماندیم و هنگامیکه اردو تمام شد و به اشنویه اعزام شدیم باز هم یکجا بودیم. اخلاقش خیلی خوب بود، و با هیچ کسی کینه و کدورتی نداشت. وقتی که از اشنویه برگشتیم و عازم جبهه گیلانغرب شدیم. در ماشین  پیش هم بودیم و با هم صحبت می کردیم و وقتی به گیلانغرب رسیدیم، در جبهه داربلوط (منطقه جنگی، پشت جبهه) مستقر شدیم. بعد از دو، سه روز دیگر خواستند، 40 نفر ما را که با ایمان و شجاع هستند، (در حالیکه همه بچه ها  می توانند سختی ها را تحمل کنند) زودتر به جبهه مقدم ببرند، یک روز صبح همه را جمع کرده و اسامی 40 نفر را خواندند. که برادر ناصر و من هم در لیست 40 نفر بودیم. ظهر حاضر شدیم و سوار وانت تویاتا، شده و عازم جبهه مقدم شدیم. در آنجا سنگرهای دسته جمعی 4،3 نفری بود که در یک سنگر 4 نفری من و برادر ناصر و دو نفر دیگر می ماندیم.

آنجا هر آن صدای توپ و خمپاره و گلوله به گوش می رسید و گاهی اتفاق می افتاد که خمپاره جلو سنگرمان می افتاد. و با نام ا... اتفاقی برای ما نمی افتاد. چند روزی به شهادت ناصر مانده بود که انگار از شهادت خودش آگاهی داشت و در سنگر به ما گفت، من خواهم رفت، وقتی رفتم، به من شهید بگویید.

صبح روز شهادتش گریه می کرد و دعا می کرد "خدایا از گناهانم بگذر" و نزدیک ظهر بود که کیف پولش را در آورد و گفت اگر من شهید شدم نصف این پول را به مستضعفین بدهید بعد به سنگر برگشت و نوارهای تیر بار را به بدنش بست و تیر بار را برداشت و رفت. روحیه اش خیلی خوب بود.

حدوداً ساعت3 بعد از ظهر بود که یک نفر از تپه آمد و گفت 3،2 نفر زخمی شدند. زود به تپه رفتم و در راه 2 نفری که زخمی شده بودند را به پایین آوردیم در آن وقت شنیدم که برادرمان ناصر شهید شده است. فوراً بالای تپه رفتم و دیدم که خمپاره جلوشان افتاده و برادرمان ناصر در همان لحظه شهید شده است.

خداوند او را رحمت کند و یاریگر ما باشد و ادامه دهندگان راهش بدارد. ما همرزمانش در اینجا راهش را ادامه می دهیم و تا آخرین قطره خونمان از سنگر اسلام و قرآن دفاع می کنیم. والسلام

تقدیم به برادر رسول حبیب زاده، از سعید نگهبان