زندگینامه شهید بمانعلی چوپانی

هفدهم آبان ماه سال 1348 در روستای کویری و دور افتاده خانیک بیگی از توابع شهرستان بشرویه، فرزندی متولد شد که ذره ذره از خاک این مرز و بوم به وجودش افتخار می کند. او نیز مانند جوانان عاشق وطن، سر از پا نشناخت و به همراه دیگر جوانان غیور ایرانی، افتخارآفرین شده و لاله زاری از گلهای لاله را براندام خشک و پژمرده وطن باقی گذاشت. برخلاف نامش که بمانعلی بود، خیلی زود از جمع دنیائیها رفت. ماندگاری خود را برای عالم آخرت ذخیره کرد. او رفت تا رضایت خدا و رسول گرامی اسلام( ص) و ائمه اطهار( ع ) را با خود داشته باشد و با خیل عظیمی از شهیدان در جوار رحمت حضرت باریتعالی و همنشین با پیامبر( ص ) و ائمه معصومین ( ع ) باشد. خوشا بحالش وعملش و تفکرش.

شهید بمانعلی چوپانی تا چهارم دبستان درس خواند. سال 1352 مادر و 1353 پدرش را از دست داد. هنوز سن و سالی نداشت که زندگی سختی را تجربه کرد. مدتی را تحت سرپرستی عمویش به زندگی ادامه داد و پس از آن به زندگی شخصی برگشت. چوپانی می کرد و بعد از آن به کارگری مشغول شد. تمام دوران قبل و بعداز انقلاب را تا قبل از اعزام به جبهه به شغل کارگری مشغول بود. دوبار از طریق بسیج به جبهه اعزام و در منطقه عملیاتی جنوب خدمت کرد. علیرغم سن کم و دوران نوجوانیش، علاقه او به امام ( ره )، برپایی نماز و تقیدات مذهبی، خوش برخوردی و مهربانیش، علاقه و عشق به حضور در جبهه، برخورداری از روحیه بالا در کارها و تصمیمات، داوطلب شدن در کارهای سنگین و پرمسئولیت مثل تقبل و عهده داری آرپی جی در عملیاتها و سخت کوشی در وجودش هویدا و قابل مشاهده بود.

شهید بمانعلی چوپانی طی دو بار اعزامش به جنوب در حد توانی که داشت، قهرمانانه با دشمن بعثی دست وپنجه نرم کرد و سرانجام حین عملیات کربلای 5 در منطقه شلمچه به تاریخ 6/11/1365 پرواز را بر قرار ترجیح داده و تامدتها پیکر مطهرش در منطقه باقی ماند. پس از آن تشییع و در زادگاهش به خاک سپرده شد. روحش شاد و یادش گرامی.

منبع : اداره اسناد و انتشارات اداره کل بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان جنوبی