و اما مادر عزیزم امیدوارم مرا عفو نمایید از اینکه بدون اطلاع قبلی شما را ترک کردم انشاالله خداوند مرا با علی اصغر حسین (ع) محشور نماید ، مادر جان از شما می خواهم که هفت شب در خانه چراغ روشن کنی و می خواهم با ایمان به پروردگار از اینکه پیشتان نیستم بیتابی نکنید و جنازه مرا در گلزار شهداء دامغان در کنار آن مزارهای پاک دفن نمائید و اما تو ای خواهرم از شما می خواهم که همچون زینب مصائب و دوری مرا تحمل نمائی و عاجزانه طلب بخشش می کنم .
همواره یاد شهدا را در دل زنده نگهدارید
به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران؛ شهید امیر معظمی گودرزی/ بیست و هشتم مهر 1349، در شهرستان تهران به دنیا آمد. پدرش محمد و مادرش صدیقه نام داشت. تا اول راهنمایی درس خواند. تعمیرکار خودرو بود. بیست و نهم مهر 1366، در جزیره مجنون عراق بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر، شهید شد. تا کنون اثری از پیکرش به دست نیامده است.

وصیت نامه ارزشمند شهید امیر معظمی گودرزی را در ادامه می خوانید؛

بسم رب اشهداء

بنام حق بنام آرام بخش قلبها بنام مبداء و معاد هستی بنام محبوبی که تمام جان و جهان محو در اوست و تسبیح گویش همواره حمد و ستایشش می کنند درود به انبیاء و اولیاء و بالاخص خاتم انبیاء محمد مصطفی (ص) و درود خداوند تبارک و تعالی بر خاندان اهل بیت که طیب و طاهر هستند و آقا صاحب عصر زمان معشوق عاشقان مولا مهدی (عج) فرجه و نایب بر حقش پیر جماران ملاک پاک نبوی امام خمینی و سلام بر شهیدان خط سرخ آل محمد (ص) و پیروان خط ولایت فقیه.

و اما در این لحظات آخر سخنی دارم با پدر عمو علی عزیزم که یقین هیچگاه جبران زحمات ایشان نکرده ام و همیشه باعث زحمت بوده ام و میدانم که آرزو داشتید فرزند دلبندتان را روزی داماد کنید اما سرنوشتم همچون سرنوشت هزاران هزار جوان پاکباز و جان بر کف بسیجی است که هدفی جز الله در سر نداشتم و معشوقی جز حسین در دل.

همواره یاد شهدا را در دل زنده نگهدارید

و اما مادر عزیزم امیدوارم مرا عفو نمایید از اینکه بدون اطلاع قبلی شما را ترک کردم انشاالله خداوند مرا با علی اصغر حسین (ع) محشور نماید ، مادر جان از شما می خواهم که هفت شب در خانه چراغ روشن کنی و می خواهم با ایمان به پروردگار از اینکه پیشتان نیستم بیتابی نکنید و جنازه مرا در گلزار شهداء دامغان در کنار آن مزارهای پاک دفن نمائید و اما تو ای خواهرم از شما می خواهم که همچون زینب مصائب و دوری مرا تحمل نمائی و عاجزانه طلب بخشش می کنم .

عباس و مصطفی می دانم برایتان برادر خوبی نبوده ام مرا عفو نمائید و سلاح مرا بر دوش کنید تا صدام را از پای در آورید و همواره یاد شهدا را در دل زنده نگهدارید . و در آخر از تمامی فامیل و آشنایان و دوستان و پسر دائی های عزیزم و پسر خاله های عزیزم طلب آمرزش می کنم و انشاء الله هر شب جمعه در دعای کمیل برای آمرزش گناهانم طلب آمرزش نمائید که شاید در آخرت در نزد اولیا و امام زمان رو سفید باشم .

برای طول عمر امام دعا نمائید . امضاء امیر معظمی گودرزی / یازدهم خرداد 1366 ساعت هفت و بیست دقیقه

منبع: پرونده فرهنگی شهدا/ اداره هنری، اسناد و انتشارات/ شهرستان های استان تهران

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده