مسئولان فرصت‌ها را سوزاندند/ امیدی به بازگشت دیپلمات های ربوده شده نداریم

به گزارش نوید شاهد؛  هفدهم مرداد ماه سال1377، محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی، به همراه هشت نفر از اعضای کنسولگری ایران در مزار شریف افغانستان به دست گروهک تروریستی طالبان به شهادت رسیدند. به همین مناسبت، شورای فرهنگ عمومی، هفدهم مرداد ماه هر سال را به عنوان «روز خبرنگار» نامگذاری کرد. به همین بهانه با «حسین اخوان، برادر جاویدالاثر کاظم اخوان»، عکاس و خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی به گفتگو نشسته ایم:

35 سال از رفتن کاظم اخوان، یار دیرین، خبرنگار و عکاس ایرنا از میان خیل دوستداران بویژه همکاران خبری او می‌گذرد. او به همراه حاج احمد متوسلیان، سید محسن موسوی و تقی رستگار مقدم، سه دیپلمات ایرانی در پُست بازرسی فالانژیست‌ها در شمال بیروت معروف به پُست بازرسی "برباره" به اسارت درآمدند و از آن تاریخ به بعد، هیچ خبر موثقی از سرنوشت آنان به دست نیامده است. بی خبری عجیبی که سرنوشت آنان را در هاله‌ای از ابهام  به سر می‌برد.

حسین اخوان، برادر بزرگتر این خبرنگار جاویدالاثر در گفتگو با نوید شاهد اظهار داشت: برادرم کاظم بسیار پسر زرنگ و با جراتی بود به‌طوری‌که قبل از  انقلاب اسلامی، در تمامی صحنه های مبارزات مردمی، حضور داشت. از سال 1358 وارد کمیته انقلاب‌ شد و با شروع جنگ تحمیلی همراه شهید چمران شد و به میدان جنگ رفت.

وی ادامه داد : شهید چمران به برادرم علاقه بسیار زیادی داشت و در تمام عملیات‌هایی که انجام می‌داد برادرم همراهش بود. کاظم علاوه براینکه در جنگ، اسلحه به دست بود خبرنگار و عکاس ماهری نیز بود. عکس‌هایی که او در دوران جنگ گرفته ، بی‌نظیر است.  در انتخاب عکس و فیلم بسیار خوب عمل می‌کرد.  سال 1360 به عنوان بهترین عکاس از میان 75 عکاس کشور برگزیده شد و جایزه گرفت. هنرمندی که  با روحیه جهادی و ایثارگری که داشت که جایزه اش را هم  به جبهه‌های جنگ هدیه کرد.

اخوان، ادامه داد: او عکاس و جنگجوی فوق العاده‌ای بود، به‌طوری‌که برای گرفتن یک عکس خود را بین دو طرف جنگ وارد می‌کرد. یعنی از پشت سر رزمنده‌ها عکس نمی‌انداخت بلکه بین دو گروه نیروهای متخاصم و سربازان ایرانی وارد می‌شد و عکسبرداری می‌کرد. او حتی در جریان عکاسی چند سرباز عراقی را هم به اسارت گرفته بود. حس کمک به مردم و پایبندی به انقلاب در رفتار و منش او موج می‌زد. واقعا حیف است که چنین انسانهای ارزنده‌ای خیلی زود به فراموشی سپرده می‌شوند.


حسین اخوان وی درباره ویژگی‌های اخلاقی برادرش گفت: کاظم، پسر بسیار با استعداد، مهربان، خوش اخلاق و نابغه‌ای بود. او با ویژگی‌های اخلاقی خاص خود اطرافیانش را جذب می‌کرد و به دلیل همین جرات و شجاعتی که داشت، در آن دوران و در وضعیت بحرانی کشور لبنان برای  تصویر برادری از مظلومیت های مردم لبنان و ظلم و ستم رژیم غاصب صهیونیستی، با سردار متوسلیان، رستگار مقدم و موسوی همراه شد که همگی در تاریخ 14 تیرماه سال 1361 با وجود برخورداری از برخی مصونیت‌های دپیلماتیک و بین‌المللی در ایستگاه بازرسی ربوده شدند و الان 36 است که هر چهار عزیز ما مفقود شده‌اند.

حسین اخوان، برادر عکاس جاویدالاثر خبرگزاری ایرنا در ادامه گفتگو به پرونده‌ ناتمام ربوده شدن سه دیپلمات ایرانی و برادرش هم اشاره کرد و افزود: ما برای چهار گروگان عزیزمان که هرکدام برای خود انسان بزرگی بودند، تلاش‌های زیادی کردیم. دستگاه دیپلماتیک و دولت طی این سالها، در شرایط خاص و فرصت‌های خوبی قرار داشتند که بارها می‌توانستند موجبات آزادی آنها را فراهم آوردند اما متاسفانه فرصت‌ها را سوزاندند تا اینکه امروز دیگر موضوع را  کاملا فراموش کرده‌اند

.
وی افزود: جالب اینجا است که مسئولان ایرانی همیشه به‌عنوان میانجی در آزادسازی گروگانهای غربی نقش بسیار ارزنده‌ای داشته‌اند اما در آزادسازی گروگانهای خودمان بسیار انفعالی عمل کردند. یکی از غفلت‌ها اینجا بود که عنصر اصلی گروگانگیری چهار دیپلمات ایرانی هم 10 سال در زندان بود و ما می‌توانستیم نهایت استفاده را از این فرصت کنیم.
اخوان اشاره کرد: آقای سیدحسن نصرالله، چندبار از اعلام آمادگی یک گروه آلمانی حقیقت یاب برای میانجگری خبر داده است. حتی رژیم صهیونیستی اعلام کرده با شرط اینکه خبری از «رون آراد، خلبان اسرائیلی» داده شود، آماده همکاری هستند. حتی اسرائیلی‌ها برای همکاری، به گرفتن یک نشانه مانند یک پوتین یا یک لباس از خلبان خود راضی به همکاری شدند و تا این حد، برای یک نیروی خود پیگیری کردند اما مسئولان ما برای دریافت خبر از چهار دیپلمات خود که در راه اهداف این کشور رفتند، تلاش قانع کننده‌ای نکردند.

وی عنوان کرد: از طرفی قرار بود کمیته حقیقت‌یاب تشکیل شود اما هربار یک جلسه انجام و جلسه بعدی به یک سال بعد موکول شد. در واقع هیچ کار عملی مفیدی از سوی مسئولان برای پایان دادن به انتظار ما که نزدیک به چهار دهه طول کشیده، انجام نشده است. به‌هیچ‌وجه از عملکرد مسئولان راضی نیستیم. فقط هرسال یک مراسم بزرگداشتی را در سالروز ربوده شدن آنها برگزار می‌کنند تا رفع تکلیف شود. حتی خانواده این چهار عزیز ربوده شده، دیگر در این مراسم‌ها شرکت نمی‌کنند. امیدوارم رسانه‌ها این موضوع را بعد از گذشت سالها، پُررنگ‌تر کنند تا شاید تلنگری به برخی مسئولان باشد، هرچند که دیگر امیدی به پیگیری نداریم.  اخوان در پایان یادی از پدر و مادر خود کرد و گفت؛ آنها در حسرت دیدن دوباره کاظم سوختند و هرگز به آرزوی دیدن پسر خود نرسیدند و دار فانی را وداع کردند در حالی که حسرت در آغوش گرفتن دوباره فرزند دلبندشان  را داشتند.