آثار شهدا: یادداشت شهید حسن مصلح خو پشت برگه وصیتنامه شهید علیرضا ربانی گلشتری+دستخط شهید
بسم الله الرحمن رحیم
در آن روز که مرگ برای انسان مقدر است ، اگر در اعماق دریاها یا بالای ابرهای انبوه مقام کند، بالاخره جهان را بدرود خواهد گفت و در صورتیکه مقداری از عمر برقرار باشد، اگر در میان آتش سوزان در افتد ، یا بکام گرداب های ژرف و عمیق فرو رود، رشته عمرش گسیخته نخواهد شد و بنابراین هرگز از میدان جنگ و مبارزه دلیران ترس و اندیشه نداشته باشید. مولا علی (ع).
چون فقط خدای باری تعالی است که دارای تعالی سرمدی است و هر موجودی از نوشیدن شربت مرگ ناگزیر است و هر عاملی می داند دنیا گذرگاه به سوی دنیای جاوید است و انسان باید همواره به فکر دنیای آخرت باشد .
این است که تصمیم به وصیت گرفتم زیرا که حضرت محمد (ص) فرمود هر فرد مسلمان باید هر شب وصیت نامه اش زیر سرش باشد .
من حسن مصلخ خو فرزند مهدی اهل همدان اقرار می کنم به وحدانیت خداوند و نبوت همه انبیا و خاتمیت حضرت محمد (ص) و ولایت و عصمت دوازده امام و عدالت خداوند و روز قیامت و فروع دین در حال سلامت و اختیار کامل بدون هیچگونه اجبار و کراهتی ایمان دارم.
وصیتم این است که اگر ممکن بود در همدان دفنم کنید، نمازهای یومیه ام را خوانده ام اگر خدا قبول کرده باشد. من وصی خود را هرکس این وصیت نامه را می بیند و یا می شنود قرار می دهم.
در مورد عزاداری، تشییع جنازه ای در داخل شهر انجام دهید شاید در بعضی تاثیر بگذارد و ثوابی هم به من برسد . در مسجد هم فاتحه ای بگیرید بعد از انجام کارهای لازم اگر مال و پولی داشتم به حساب کمک به جنگ زدگان بریزید .
به هیچکس بدهکاری ندارم تا جائی که یادم می آید و اگر دارم حلال کنید. از کسی هم تا جایی که یادم هست طلبی ندارم و اگر دارم حلال می کنم. وصیت من این است که ای مردم انقلابی ایران ای پدران و مادران و ای برادران و خواهران دست از امام خمینی این هدیه خدا برندارید اگر می خواهید پشیمان نشوید. همیشه در صحنه حق و باطل حضور داشته باشید اگر می خواهید یزیدی نباشید.
شهید حسن مصلح خو یکم ديماه سال 1340 در همدان و در خانواده مذهبی و انقلابی به دنیا آمد. سال 1347 وارد دبستان شد و تحصیلات خود را آغاز کرد و تا پایان دوره متوسطه در رشته علوم انساني درس خواند و موفق به اخذ مدرک دیپلم شد.
در سال های انقلاب با اینکه نوجوانی بیش نبود اما همراه با دیگر جوانان و نوجوانان و دوستان انقلابی خود در فعالیت های مبارزاتی شرکت کرد و در راه پیروزی انقلاب گام برداشت.
پس از انقلاب و در ایام دفاع مقدس، بنا بر تکلیف شرعی و قانونی به عنوان سرباز ارتش جمهوری اسلامی ایران در جبهه های نبرد حق علیه باطل حاضر شد و در برابر تجاوز رژیم بعث عراق ایستادگی کرد.
سرانجام پس از ماه ها مجاهدت در راه خدا در سی ام مهر ماه سال 1360 در منطقه عملیاتی سوسنگرد بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید و به یاران و همرزمان شهیدش پیوست.
آرامگاه او در گلزار شهداي زادگاهش زیارتگاه عاشقان و دلدادگان است.
در بخشی از وصیتنامه شهید آمده است: مگر نه اینکه طبق آیه 92 سوره آل عمران به نیکی نمی رسیم مگر از آن چیزی که بیشتر دوست داریم انفاق کنیم. و از جان دوست داشتنی تر چیست؟
و باز مگر نه اینکه انالله و اناالیه راجعون . به فرمان خدا آمده ایم و به سوی او رجوع خواهیم کرد. وقتی مشخص است که به سوی خدا می رویم پس چه ترسی از مرگ و مگر نه اینکه عوامل ترس از مرگ یکی تصور به پایان و نابودی بعد از مرگ است که ما مسلمانیم و طبق آیات 154 – بقره و 169 آل عمران مرگ را شروع زندگی جاوید می دانیم و عامل دیگر ترس از مرگ انس و علاقه به زندگی مادی است که الحمدالله از نظر مادی چیزی که خود را وابسته به آن بدانم ندارم.
مگر ما از امام حسین (ع) که دنیای به او علاقه داشت بالاتریم؟ خیلی که به من علاقمند باشند از تعداد انگشتان دست تجاوز نمی کنند و اگر هم بدانند که شهادت چه فیض عظیمی است مطمعنا برای از دست دادن من ناراحت نخواهند شد زیرا که شهادت حد نهایی تکامل انسان است. دلم می خواهد هیچکس برایم ناراحت نباشد ، زیرا فکر می کنم در راه هدف مقدسی گام برداشته ام و جان باخته ام. روز شهادت در نظر من شب دامادیم است زیرا من عاشقم و می خواهم با نثار خونم به عشقم برسم. عشقی که به الله داشتم و دارم . فتمنوا الموت ان کنتم صادقین ( 94 – بقره ) پس آرزوی مرگ کنید اگر راست می گوئید.
